Sprawa T-422/14: Skarga wniesiona w dniu 11 czerwca 2014 r. - Viscas przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.303.33/2

Akt nieoceniany
Wersja od: 8 września 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 czerwca 2014 r. - Viscas przeciwko Komisji
(Sprawa T-422/14)

Język postępowania: angielski

(2014/C 303/42)

(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Viscas Corporation (Tokio, Japonia) (przedstawiciel: adwokat J.F. Bellis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

-
stwierdzenie nieważności decyzji w części, w jakiej stwierdzono w niej popełnienie naruszenia w okresie od 1 października 2001 r. do 28 stycznia 2009 r.;
-
uchylenie nałożonej na nią grzywny lub obniżenie kwoty tej grzywny; oraz
-
obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W swojej decyzji strona skarżąca domaga się stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji C(2014) 2139 wersja ostateczna z dnia 2 kwietnia 2014 r. w sprawie AT.39610 - Kable elektryczne.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów:

1.
Zarzuty pierwszy i drugi, w których twierdzi, że Komisja popełniła błąd, stwierdzając udział skarżącej w naruszeniu obejmującym okres od 1 października 2001 r. do 28 stycznia 2009 r.
2.
Zarzuty trzeci i czwarty, w których twierdzi, że zastosowanie przez Komisję pkt 18 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien 1 narusza zasady proporcjonalności oraz równej ochrony, ponieważ i) uprzywilejowuje w nieproporcjonalny sposób europejskich producentów kabli elektrycznych oraz ii) ignoruje istotne różnice w udziale poszczególnych producentów w popełnieniu naruszenia.
3.
Zarzut piąty, w którym twierdzi, że Komisja popełniła błąd, przypisując skarżącej wartość sprzedaży zrealizowanej przez jej udziałowców do celów ustalenia wysokości grzywny podlegającej wymierzeniu.
4.
Zarzut szósty, w którym twierdzi, że Komisja błędnie zwiększyła część wartości sprzedaży podlegającej uwzględnieniu na podstawie połączonych udziałów stron w rynku.
5.
Zarzut siódmy, w którym twierdzi, że Komisja popełniła błąd, nie stosując obniżki kwoty grzywny z tytułu okoliczności łagodzących.
6.
Zarzut ósmy, w którym strona skarżąca wnosi do Sądu o skorzystanie z przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania i znaczne obniżenie kwoty grzywny, która została na nią nałożona.
1 Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.