Sprawa T-419/14: Skarga wniesiona w dniu 12 czerwca 2014 r. - The Goldman Sachs Group przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.282.41

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 sierpnia 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 czerwca 2014 r. - The Goldman Sachs Group przeciwko Komisji

(Sprawa T-419/14)

(2014/C 282/54)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: The Goldman Sachs Group, Inc (Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki) (przedstawiciele: W. Deselaers, J. Koponen i A. Mangiaracina, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności w całości lub w części art. 1, 2, 3 i 4 decyzji Komisji C (2014) 2139 wersja ostateczna z dnia 2 kwietnia 2014 r. w sprawie AT.39610 - Kable elektryczne, w zakresie w jakim dotyczą one skarżącej; lub

- obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą w art. 2 decyzji;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ¹ , stanowiąc, że GS Group ponosi solidarną odpowiedzialność za naruszenie popełnione podobno przez Prysmian.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 oraz art. 296 TFUE, ponieważ Komisja nie wykazała w niej w sposób wymagany prawem, że GS Group faktycznie wywierała decydujący wpływ na Prysmian w rozpatrywanym okresie.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003, ponieważ narusza ona zasady odpowiedzialności osobistej oraz domniemania niewinności.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003, ponieważ narusza ona zasadę pewności prawa oraz zasadę, zgodnie z którą kara musi być właściwa wyłącznie sprawcy naruszenia, ponieważ Komisja nie przypisała grzywny.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo skarżącej do obrony (naruszenie istotnego wymogu proceduralnego), ponieważ Komisja nie udostępniła jej istotnych dokumentów w odpowiednim czasie.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że Sąd powinien przyznać GS Group wszelką obniżkę grzywny nałożonej w zaskarżonej decyzji, która to obniżka mogłaby zostać przyznana Prysmian.

¹ Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1.