Sprawa T-419/11: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2011 r. - Ellinika Touristika Akinita AE przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.282.43

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 września 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2011 r. - Ellinika Touristika Akinita AE przeciwko Komisji

(Sprawa T-419/11)

(2011/C 282/80)

Język postępowania: grecki

(Dz.U.UE C z dnia 24 września 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ellinika Touristika Akinita AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat N. Fragkakis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– uwzględnienie skargi w całości;

– stwierdzenie nieważności i uchylenie zaskarżonej decyzji Komisji skierowanej do Republiki Greckiej;

– nakazanie zwrotu wraz z odsetkami wszelkich kwot, które na podstawie zaskarżonej decyzji mogą zostać "odzyskane" bezpośrednio lub pośrednio od skarżącej;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2011) 3504 z dnia 24 maja 2011 r., dotyczącej pomocy państwa na rzecz określonych kasyn greckich [pomoc państwa C 16/2010 (ex NN 22/2010, ex CP 318/2009)], która została wykonana przez Republikę Grecką.

Na poparcie skargi jako powody nieważności skarżąca podnosi następujące zarzuty:

Zarzut pierwszy dotyczy błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania art. 107 ust. 1 TFUE oraz niewystarczającego uzasadnienia, stanowiącego naruszenie art. 296 TFUE. W szczególności badany środek: (i) nie zapewnia korzyści ekonomicznej kasynu Parnithy ani kasynu Korfu poprzez przekazanie środków publicznych, (ii) nie ma charakteru wybiórczego oraz (iii) nie może wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi i nie zakłóca ani nie grozi zakłóceniem konkurencji.

Zarzut drugi dotyczy błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania art. 14 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U L 83 s. 1). W szczególności: (i) odzyskania niezgodnej z prawem pomocy państwa można domagać się wyłącznie od rzeczywistych beneficjentów tej pomocy; (ii) rzeczywiści beneficjenci przedmiotowej pomocy (klienci kasyn) nie są tożsami z podmiotami, do których skierowany został nakaz odzyskania pomocy (kasyna Korfu, Parnithy i Salonik), które nie były obciążone z tytułu biletów wstępu.

Zarzut trzecie dotyczy błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania art. 14 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia. Odzyskanie przedmiotowej pomocy jest sprzeczne z: (i) zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz (ii) zasadą proporcjonalności.