Sprawa T-415/21: Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2021 r. - Banca Popolare di Bari / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.401.13/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 października 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2021 r. - Banca Popolare di Bari / Komisja

(Sprawa T-415/21)

Język postępowania: włoski

(2021/C 401/14)

(Dz.U.UE C z dnia 4 października 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Banca Popolare di Bari SpA (Bari, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Zoppini, G. Roberti, I. Perego i G. Parisi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- zasądzenie od Unii, reprezentowanej przez Komisję, zapłaty na rzecz strony skarżącej kwoty 280 mln EUR tytułem odszkodowania za szkody majątkowe oraz odpowiedniej kwoty tytułem zadośćuczynienia za szkody niemajątkowe, spowodowane decyzją Komisji (UE) 2016/1208 z dnia 23 grudnia 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.39451 (2015/C) (ex 2015/NN) wdrożonej przez Włochy na rzecz banku Tercas;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący bezprawności zachowania Komisji

- Strona skarżąca powołuje się w tym względzie na wystarczająco istotne naruszenie, jako że przy wydawaniu decyzji Komisja nie dysponowała uznaniem, gdyż art. 107 ust. 1 TFUE jest normą bezpośrednio skuteczną, precyzyjną i bezwarunkową, oraz popełniła oczywiste błędy w ocenie. Ponadto Komisja oparła się na niewystarczającym materiale dowodowym oraz przeinaczyła orzecznictwo unijne przyjęte najpierw przez Sąd (sprawy Włochy i in./Komisja, T-98/16, T-196/16 i T-198/16), a następnie przez Trybunał (sprawa Komisja/Włochy i in., C-425/19 P).

- Normy naruszone przez decyzję stanowią normy, które przyznają uprawnienia jednostkom, z naruszeniem wolności prowadzenia działalności gospodarczej i prawa podstawowego do dobrej administracji.

2. Zarzut drugi dotyczący krzywdy i szkody majątkowej wyrządzonej stronie skarżącej wskutek bezprawnego zachowania Komisji

- Strona skarżąca twierdzi w tym względzie, że decydującym czynnikiem, który spowodował pogorszenie zaufania klientów banku i poniesione przez bank straty, w braku innych możliwych czynników była decyzja Komisji; decyzja ta uniemożliwiła projekt integracyjny podmiotów Tercas i Caripe oraz projekt interwencyjny Międzybankowego Funduszu Gwarantowania Depozytów (FITD).