Sprawa T-412/14: Skarga wniesiona w dniu 6 czerwca 2014 r. - Larko przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.292.47

Akt nienormatywny
Wersja od: 1 września 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 czerwca 2014 r. - Larko przeciwko Komisji
(Sprawa T-412/14)

Język postępowania: grecki

(2014/C 292/58)

(Dz.U.UE C z dnia 1 września 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki A.E. (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci I. Dryllerakis, E. Triantafyllou, G. Psaroudakis, E. Rantos, N. Korogiannakis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

-
uwzględnienie w całości niniejszej skargi;
-
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 27 marca 2014 r. [SG-Greffe(2014) D/4628/28/03/2014] dotyczącej sprzedaży niektórych aktywów skarżącej [nr SA.37954(2013/N)], i
-
obciążenie pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.
Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia przez Komisję art. 41 Karty praw podstawowych. Skarżąca utrzymuje, iż z uwagi na to, że nie została wcześniej wysłuchana, zaskarżony akt został wydany z naruszeniem istotnych wymogów procedury wydawania decyzji.
2.
Zarzut drugi dotyczy naruszenia przez Komisję art. 108 ust. 2 TFUE oraz art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/99 1 . Skarżąca utrzymuje, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, uznając, że nie ma ciągłości gospodarczej między skarżącą a nabywcą jej aktywów w ramach "programu prywatyzacji".
3.
Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 296 ust. 2 TFUE. Skarżąca utrzymuje, iż zaskarżony akt nie jest dostatecznie uzasadniony w odniesieniu do braku ciągłości gospodarczej, w szczególności jeśli chodzi o a) zakres sprzedanych aktywów, b) brak przeniesienia umów o pracę oraz c) ekonomiczną logikę sprzedaży.
1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.