Sprawa T-411/08: Skarga wniesiona w dniu 30 września 2008 r. - Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2008.301.54/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-411/08)
(2008/C 301/91)
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2008 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciele: Z. Hegymegi-Barakonyi i P. Vörös, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności art. 3 i 4 ust. 2 decyzji w części, w jakiej odnoszą się one do strony skarżącej oraz art. 4 ust. 3 decyzji w zakresie, w jakim odsyła on do art. 3;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W swojej skardze strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności w części decyzji Komisji C(2008) 3435 wersja ostateczna z dnia 16 lipca 2008 r. (Sprawa COMP/C2/38.698 - CISAC), w której ustalono, iż członkowie CISAC(1) mający siedzibę w obrębie EOG uczestniczyli z naruszeniem art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG w uzgodnionej praktyce, koordynując zakres terytorialny upoważnień do wzajemnej reprezentacji udzielanych sobie nawzajem w taki sposób, że licencja jest ograniczona do terytorium krajowego każdej z organizacji zbiorowego zarządzania.
Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności art. 3 oraz art. 4 ust. 2 i 3 zaskarżonej decyzji, które odnoszą się do trzech szczególnych form korzystania (Internetu, transmisji satelitarnej i retransmisji drogą kablową) w zakresie, w jakim uznają one, iż strona skarżąca jest odpowiedzialna za naruszenie art. 81 WE poprzez koordynowanie z innymi członkami CISAC klauzul w sprawie zakresu terytorialnego porozumień o wzajemnej reprezentacji w taki sposób, że licencja jest ograniczona do terytorium krajowego każdej z organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi ("OZZP").
Strona skarżąca kwestionuje zaskarżoną decyzję z czterech powodów, a mianowicie braku kompetencji, naruszenia istotnego wymogu proceduralnego, naruszenia traktatu WE i nadużycia władzy przez Komisję.
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:
Po pierwsze, zdaniem strony skarżącej Komisja naruszyła jej prawo do obrony, wydając zaskarżoną decyzję, która różniła się zdecydowanie od jej stanowiska przedstawionego w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów.
Po drugie, strona skarżąca twierdzi, iż decyzja narusza art. 253 WE, gdyż brak jej odpowiedniego uzasadnienia oraz nie wskazano w niej początkowego momentu uzgodnionej praktyki, o której mowa.
Po trzecie, strona skarżąca utrzymuje, iż decyzja narusza art. 81 WE i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003(2), gdyż Komisja nie przedłożyła wystarczających dowodów w celu wykazania istnienia uzgodnionej praktyki w sposób wymagany prawem i w związku z tym nie uczyniła zadość spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu.
Po czwarte, strona skarżąca podnosi, iż decyzja narusza art. 86 ust. 2 WE, gdyż jest ona przedsiębiorstwem zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym, zaś zastosowanie wspólnotowego prawa konkurencji w sposób wynikający z zaskarżonej decyzji stanowi przeszkodę do wykonywania szczególnych zadań, które zostały jej powierzone.
Ponadto zdaniem strony skarżącej Komisja nadużyła uprawnień przysługujących jej zgodnie z art. 81 WE, unikając postępowania, które zostało specjalnie przewidziane w traktacie WE w celu rozpatrzenia okoliczności danego przypadku. Następnie strona skarżąca powołuje się na to, iż decyzja narusza art. 151 ust. 4 WE, gdyż nie respektuje różnorodności kultur. Wreszcie podnosi ona, iż decyzja narusza zasadę pewności prawa, ponieważ wymaga ona sposobu postępowania, którego Komisja nie zdefiniowała.
______
(1) Confédération Internationale des Sociétés d'Auteurs et Compositeurs (Międzynarodowa Konfederacja Stowarzyszeń Autorów i Kompozytorów, zwana dalej "CISAC").
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).