Sprawa T-410/23: Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2023 r. - BAWAG PSK/SRB
Dz.U.UE.C.2023.321.57
Akt nienormatywnySkarga wniesiona w dniu 18 lipca 2023 r. - BAWAG PSK/SRB
(Sprawa T-410/23)
(2023/C 321/63)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: F. Kruis i N. Bartmann, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board - SRB)
Żądania:
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- Stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r. (dokument nr SRB/ES/2023/23) w sprawie obliczenia składek ex ante na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za 2023 r. wraz z załącznikami w zakresie, jakim dotyczą one skarżącej;
- obciążenie SRB kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skargę swą skarżąca opiera na ośmiu zarzutach.
1. Zarzut pierwszy: W decyzji z dnia 2 maja 2023 r. i załącznikach do niej dopuszczono się naruszenia art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 1 , ze względu na to, że nie uwzględniono określonych w tym rozporządzeniu ograniczeń, zgodnie z którymi podlegające rocznemu dostosowaniu składki uiszczane przez wszystkie instytucje finansowe nie mogą przekraczać 12,5 % rocznego poziomu docelowego.
2. Zarzut drugi: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej są niezgodne z prawem, ponieważ naruszają art. 6, 7 i 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 2 ze względu na to, że pozwana nie uwzględniła ani wskaźnika ryzyka związanego z minimalnym wymogiem w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych ("MREL"), ani wskaźników ryzyka związanych ze stopniem złożoności ("complexity") i możliwością restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ("resolvability").
3. Zarzut trzeci: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej są niezgodne z prawem, ponieważ art. 20 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 powinno się interpretować w taki sposób, że nieuwzględnienie (częściowych) wskaźników ryzyka związanych ze złożonością i z możliwością przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej jest dopuszczalne. Z tego względu art. 20 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE 3 i art. 70 ust. 2 zdanie 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 806/2014. To naruszenie prawa stanowi też podstawę, na której oparta została decyzja z dnia 2 maja 2023 r.
4. Zarzut czwarty: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej naruszają art. 6 ust. 4, art. 9 ust. 1, 2 i nast. wraz z załącznikiem I rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, gdyż, wbrew art. 6 ust. 4 tego rozporządzenia, uwzględniono w nich nie udziały w kredytach międzybankowych i depozytach międzybankowych w UE, tylko te udziały określone w państwach członkowskich w ramach unii bankowej.
5. Zarzut piąty: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej są sprzeczne z prawem także dlatego, że SRB błędnie obliczyła składkę skarżącej pod względem materialnym.
6. Zarzut szósty: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej naruszają istotne wymogi proceduralne w rozumieniu art. 263 akapit drugi TFUE.
7. Zarzut siódmy: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej naruszają przewidziane w art. 47 ust. 1 karty praw podstawowych Unii Europejskiej 4 prawo do skutecznego środka prawnego ze względu na to, że przeprowadzenie skutecznej kontroli sądowej materialnej prawidłowości decyzji jest praktycznie niemożliwe ze względu na niespełnienie jednego z przewidzianych w art. 41 ust. 2 lit. c) karty wymogów wystarczającego uzasadnienia.
8. Zarzut ósmy: Decyzja z dnia 2 maja 2023 r. i załączniki do niej są sprzeczne z prawem i naruszają przysługujące skarżącej prawa ze względu na to, iż przepisy prawa, na których oparta została ta decyzja, art. 70 ust. 2 zdanie 2 rozporządzenia (UE) 806/2014 i art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE są same sprzeczne z prawem, gdyż przewidują one przeprowadzenie oceny porównawczej danych instytucji finansowych, która dotyczyłaby informacji objętych tajemnicą bankową, efektem czego przysługujące tym instytucjom prawo do skutecznej ochrony prawnej byłoby już z góry wyłączone.