Sprawa T-406/13: Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2013 r. - Gossio przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.313.28/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 października 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2013 r. - Gossio przeciwko Radzie

(Sprawa T-406/13)

(2013/C 313/54)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 26 października 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Marcel Gossio (Casablanca, Maroko) (przedstawiciel: adwokat S. Zokou)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności:

– decyzji Rady 2010/656/WPZiB i rozporządzenia Rady (WE) nr 560/2005, jak również decyzji wykonawczej Rady 2012/144/WPZiB z dnia 8 marca 2012 r., określającej środki ograniczające w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej w zakresie, w jakim dotyczą i obejmują skarżącego;

– decyzji z dnia 17 maja 2013 r. utrzymującej w mocy i przedłużającej ww. środki ograniczające w zakresie w jakim środki te oznaczają, że skarżący powinien nadal figurować w wykazie osób i podmiotów wymienionych załączniku II do decyzji 2010/656/WPZiB oraz w załączniku IA do rozporządzenia (WE) nr 560/2005 w sprawie środków ograniczających wprowadzonych w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1) Zarzut pierwszy, dotyczący nadużycia władzy i oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w jakim:

– fakty zarzucone stronie skarżącej nie mają żadnego obiektywnej podstawy i nie opierają się na żadnym namacalnym dowodzie;

– nie sposób wykazać obiektywnego związku między powodami wskazanymi w celu uzasadnienia środków zastosowanych wobec strony skarżącej a ogólną sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej;

– podstawy prawne leżące początkowo u źródeł środków ograniczających zastosowanych wobec strony skarżącej pozostają w sprzeczności z ostatnimi powodami przytoczonymi w celu ich uzasadnienia;

– decyzje Rady stanowią obejście procedury lub nadużycie władzy.

2) Zarzut drugi, dotyczący naruszenia praw podstawowych strony skarżące, w szczególności prawa do domniemania niewinności, prawa do swobody przedsiębiorczości, prawa własności, zasady proporcjonalności, a także prawa do poszanowania życia rodzinnego oraz prawa do tego, by nie być poddawanym nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu.