Sprawa T-406/10: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2010 r. - Emesa-Trefilería i Industrias Galyca przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.301.55/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 listopada 2010 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2010 r. - Emesa-Trefilería i Industrias Galyca przeciwko Komisji

(Sprawa T-406/10)

(2010/C 301/87)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)

Strony

Strona skarżąca: Emesa-Trefilería, SA (Arteixo, Hiszpania) i Industrias Galyca, SA (Vitoria, Hiszpania) (przedstawiciele: A. Creus Carreras i A. Valiente Martin, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących;

– tytułem żądania ewentualnego, zniesienie lub obniżenie grzywny nałożonej na skarżące;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności, w części, decyzji Komisji C(2010) 4387 wersja ostateczna z dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/38.344 - Stal sprężająca), w której Komisja uznała, że skarżące i inne przedsiębiorstwa naruszyły art. 101 TFUE, a także art. 53 porozumienia EOG poprzez uczestnictwo w ciągłym porozumieniu lub uzgodnionych praktykach w sektorze stali sprężającej na rynku europejskim bądź na szczeblu krajowym lub regionalnym. Ponadto skarżące wnoszą o zniesienie lub obniżenie nałożonej na nie grzywny.

W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą trzy zarzuty.

Po pierwsze skarżące twierdzą, że Komisja naruszyła podstawowe prawo do rozpoznania sprawy przez bezstronny sąd przewidziane w art. 6 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("EKPC") oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ grzywna została nałożona przez organ administracji, który posiada jednocześnie kompetencje w zakresie prowadzenia dochodzenia i wymierzania sankcji.

Po drugie twierdzą one, że Komisja bezprawnie odmówiła obniżenia, na podstawie pkt 23 komunikatu w sprawie współpracy z 2002 r.⁽¹⁾, grzywien nałożonych na skarżące, zważywszy że w decyzji oparto się w znacznej mierze na dowodach, których dostarczyła Emesa.

Skarżące podnoszą wreszcie, że Komisja bezprawnie odmówiła częściowego zwolnienia ich z grzywny na podstawie pkt 23 komunikatu w sprawie współpracy z 2002 r., mimo że Emesa przedstawiła rozstrzygające dowody, mające znaczenie dla oceny czasu trwania i wagi naruszenia.

______

⁽¹⁾ Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, s. 3)