Sprawa T-405/06: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2006 r. - Arcelor i in. przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2007.42.37/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-405/06)
(2007/C 42/65)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Arcelor Luksemburg (Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga), Arcelor Profil Luksemburg SA (Esch-sur- Alzette, Wielkie Księstwo Luksemburga) i Arcelor International (Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga) (przedstawiciel: adwokat A. Vandencasteele)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 8 listopada 2006 r. w sprawie COMP/F/38.907 - Belki stalowe - C(2006) 5342 wersja ostateczna;
– stwierdzenie nieważności co najmniej art. 2 decyzji nakładającego na skarżące karę pieniężną lub znaczne jej zmniejszenie;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 5342 wersja ostateczna z dnia 8 listopada 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 65 EWWiS (Sprawa COMP/F/38.907 - Belki stalowe) w sprawie porozumień i uzgodnionych praktyk z udziałem europejskich producentów belek, obejmujących ustalanie cen, przydział kontyngentów i wymianę informacji na temat wspólnotowego rynku belek. Tytułem żądania ewentualnego skarżące wnoszą o uchylenie lub istotne obniżenie kwoty grzywny, która została na nie nałożona w zaskarżonej decyzji.
Skarżące podnoszą kilka zarzutów na poparcie wniesionej przez nie skargi.
Pierwszy zarzut jest oparty na naruszeniu art. 97 EWWiS oraz nadużyciu władzy w zakresie, w jakim wydana decyzja stosuje art. 65 EWWiS po jego wygaśnięciu, zgodnie z tym co przewiduje jego art. 97.
W drugiej kolejności skarżące powołują się na naruszenie rozporządzenia nr 1/2003(1) oraz nadużycie władzy w związku z tym, że Komisja opiera swoje uprawnienia do wydania decyzji z zakresu EWWiS na rozporządzeniu, które przyznaje jej uprawnienia jedynie celem wykonania art. 81 WE i art. 82 WE.
Trzeci zarzut opiera się na naruszeniu zasad prawa i prawa do obrony w związku z tym, że decyzja przypisuje trzem spółkom należącym do tej samej grupy odpowiedzialność za praktykę, w której uczestniczyła jedynie jedna z nich.
Skarżące utrzymują ponadto, że przyjmując zaskarżoną decyzję, Komisja naruszyła przepisy prawne dotyczące przedawnienia.
Ostatecznie podnoszą one, że wydana decyzja naruszyła ich prawo do obrony, ponieważ została ona wydana ponad piętnaście lat po zaistnieniu stanu faktycznego na podstawie teorii odpowiedzialności, która po raz pierwszy została przedstawiona przez Komisję w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów z marca 2006 r., a zatem - zdaniem skarżących - w terminie uznanym przez nie za zbyt długi.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu, Dz. U. L 1 z 2003 r., str. 1.