Sprawa T-404/07: Skarga wniesiona w dniu 8 listopada 2007 r. - Ryanair Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2008.8.20
Akt nienormatywny(Sprawa T-404/07)
(2008/C 8/36)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ryanair Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciel: adwokat E. Vahida)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że zgodnie z art. 232 WE Komisja zaniechała działania zgodnie z jej zobowiązaniami ciążącymi na niej na mocy traktatu WE, ponieważ nie ustosunkowała się do skargi złożonej do Komisji przez skarżącą w dniu 8 maja 2006 r., po której nastąpiło wezwanie do działania w dniu 31 lipca 2007 r.,
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu, nawet jeśli w następstwie wniesienia skargi Komisja podejmie działanie, które zdaniem Sądu wykluczy potrzebę wydania orzeczenia, lub jeśli Sąd oddali skargę jako niedopuszczalną.
Zarzuty i główne argumenty
W skardze skarżąca podnosi, że Komisja zaniechała działania, ponieważ nie ustosunkowała się, po uprzednim wezwaniu jej do uczynienia tego na mocy art. 232 WE, do skargi do niej złożonej przez skarżącą w dniu 8 maja 2006 r. i dotyczącej i) bezprawnej pomocy państwa rzekomo przyznanej Air France w formie zróżnicowanych opłat lotniskowych pobieranych przez francuskie porty lotnicze w zależności od miejsca przeznaczenia lotu lub ii) ewentualnie antykonkurencyjnej dyskryminacji z naruszeniem art. 82 WE na korzyść Air France, jeśli zostałoby stwierdzone, że francuskie porty lotnicze działały w sposób niezależny.
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi, że Komisja była zobowiązana starannie i bezstronnie zbadać skargę do niej złożoną w celu:
– wydania decyzji stwierdzającej, że sporne środki nie stanowiły pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE, albo stwierdzającej, że środki należało uznać za pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1, która jednak była zgodna ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 87 ust. 2 i 3 WE, albo
– wszcząć postępowanie na podstawie art. 88 ust. 2 WE.
Tytułem pomocniczym skarżąca podnosi, że Komisja była zobowiązana po otrzymaniu jej pomocniczej skargi dotyczącej naruszenia prawa konkurencji do wszczęcia postępowania dotyczącego przedmiotu skargi do niej złożonej albo do wydania ostatecznej decyzji odrzucającej skargę po umożliwieniu skarżącej przedstawienia jej uwag.
Skarżąca podnosi dalej, że z uwagi na okoliczności i znajomość Komisji tych spraw okres czternastu miesięcy pomiędzy złożeniem przez nią skargi do Komisji a wezwaniem do działania był nadmiernie długi a brak działania ze strony Komisji podczas tego okresu stanowi zaniechanie działania w rozumieniu art. 232 WE.
Wreszcie skarżąca utrzymuje, że art. 232 WE uprawnia przedsiębiorstwo do wniesienia skargi przeciwko Komisji za brak wydania środków, które dotyczyłyby jej bezpośrednio i indywidualnie i że środki, których Komisja nie wydała w niniejszej sprawie dotyczyły jej bezpośrednio i indywidualnie jako konkurenta Air France.