Sprawa T-4/06: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2006 - Rzeczpospolita Polska/Komisja Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.74.27/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 marca 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2006 - Rzeczpospolita Polska/Komisja Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-4/06)

(2006/C 74/52)

Język postępowania: polski

(Dz.U.UE C z dnia 25 marca 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: Jarosław Pietras, pełnomocnik rządu)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności artykułu 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1686/2005 z dnia 14 października 2005 r. ustalającego kwoty opłat produkcyjnych oraz współczynnik dodatkowej opłaty w sektorze cukru na rok gospodarczy 2004/2005 (Dz. Urz. UE L 271 z 15.10.2005, str.12);

– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności artykułu 2 rozporządzenia nr 1686/2005, które ustala kwoty opłat produkcyjnych oraz współczynnik dodatkowej opłaty w sektorze cukru na rok gospodarczy 2004/2005 w celu pokrycia nieuregulowanego salda całkowitej straty, zgodnie z art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001⁽¹⁾. Zaskarżony artykuł rozporządzenia przewiduje zróżnicowanie współczynnika opłaty dodatkowej pomiędzy Państwami tworzącymi Wspólnotę przed 1.05.2004 oraz "nowymi" Państwami Członkowskimi.

Na poparcie swojej skargi, strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

– braku kompetencji Komisji Europejskiej i naruszenia art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001, które, zdaniem skarżącej, upoważnia Komisję Europejską do ustalenia wyłącznie jednego współczynnika, o jednakowej wysokości dla całej Wspólnoty, co potwierdzają, w opinii skarżącej, jednoznaczne i zgodne w tej mierze różne wersje językowe przepisów rozporządzenia. Dodatkowo skarżąca utrzymuje, że zasady wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru nie tylko nie mogą stanowić usprawiedliwienia dla odstępstwa od językowej wykładni przepisów rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, ale dodatkowo wykluczają takie odstępstwo;

– naruszenia zasady natychmiastowego i pełnego przejęcia dorobku wspólnotowego przez nowe Państwa Członkowskie; według skarżącej zróżnicowany współczynnik opłaty dodatkowej stanowi w rzeczywistości środek przejściowy, który nie ma podstaw w Akcie Przystąpienia i aktach wydanych na jego podstawie. Skarżąca przywołuje w tym zakresie artykuł 2 Aktu Przystąpienia, który stanowi podstawę do przejęcia przez Rzeczpospolitą Polską pełni praw i obowiązków wynikających z członkostwa, co, zdaniem skarżącej, wiąże się również z przejęciem prawa do korzystania z nadpłat i obowiązku pokrywania strat na rynku cukru, powstałych w poprzednich latach gospodarczych;

– naruszenia zasady niedyskryminacji; skarżąca zarzuca Komisji, że jedynym kryterium dla zróżnicowania współczynnika w zaskarżonym rozporządzeniu jest data przystąpienia Państw Członkowskich do Unii Europejskiej. W opinii skarżącej, konsekwencje przystąpienia zostały wyczerpująco uregulowane w Akcie Przystąpienia i aktach wydanych na jego podstawie i data rozszerzenia Unii Europejskiej nie może stanowić obiektywnego kryterium, które mogłoby usprawiedliwiać wprowadzone zróżnicowanie;

– naruszenia zasady solidarności; według skarżącej, zróżnicowanie współczynnika w odniesieniu do poszczególnych Państw Członkowskich oznacza arbitralne, nieproporcjonalne i niesolidarne rozłożenie kosztów finansowania rynku cukru;

– niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonego środka w związku z brakiem wskazania przez Komisję Europejską okoliczności, które uzasadniałyby zróżnicowanie współczynnika, ani też celów, jakim miałoby służyć takie zróżnicowanie;

– naruszenia istotnego wymogu proceduralnego, poprzez przyjęcie rozporządzenia (WE) nr 1686/2005 w sposób sprzeczny z przepisami art. 3 regulaminu proceduralnego Komitetu Zarządzającego do Spraw Cukru i art. 3 rozporządzenia Rady EWG nr 1w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej⁽²⁾, jako że Komisja Europejska nie przedstawiła, według twierdzeń skarżącej, w toku procedury "komitologicznej" polskiej wersji językowej projektu zaskarżonego środka. Skarżąca twierdzi, że uchybienie to ma charakter szczególnie rażący, ponieważ dotyczy projektu aktu prawnego oraz stanowi wyraz stałej praktyki Komisji Europejskiej w ramach Komitetu Zarządzającego do Spraw Cukru.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru; Dz. Urz. WE L 178 z 30.06.2001, str. 1

⁽²⁾ Dz. Urz. WE P 17 z 6.10.1958, str.385, ze zmianami