Sprawa T-398/22: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2022 r. - Deutsche Bank/SRB
Dz.U.UE.C.2022.380.10
Akt nienormatywnySkarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2022 r. - Deutsche Bank/SRB
(Sprawa T-398/22)
(2022/C 380/12)
(Dz.U.UE C z dnia 3 października 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Deutsche Bank AG (Frankfurt am Main, Niemcy) (przedstawiciele: H. Berger i M. Weber, Rechtsanwälte)
Strona przeciwna: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 11 kwietnia 2022 r. w sprawie obliczenia składek ex ante na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za 2022 r. (SRB/ES/2022/18) wraz z jej załącznikami w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja wraz z załącznikiem I, załącznikiem II i załącznikiem III dotyczy składki skarżącej;
- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez decyzję obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 ust. 2 TFUE oraz art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą"), a także prawa podstawowego do skutecznego środka prawnego przed sądem na podstawie art. 47 ust. 1 karty, ponieważ zawiera liczne braki w uzasadnieniu, w szczególności w odniesieniu do zastosowania przez pozwaną licznych ustawowych uprawnień dyskrecjonalnych, i nie ujawnia danych innych instytucji, a ponadto sądowa weryfikacja decyzji jest praktycznie niemożliwa.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez decyzję art. 4 rozporządzenia wykonawczego nr 2015/81/UE 1 w związku z art. 69 i 70 rozporządzenia nr 806/2014/UE 2 oraz art. 16, 17, 41 i 52 karty, ponieważ pozwana błędnie określiła roczny poziom docelowy za 2022 r. na 14 253 573 821,46 EUR; a pomocniczo naruszenia prawa nadrzędnego przez art. 69 i art. 70 rozporządzenia nr 806/2014/UE.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa wyższej rangi przez art. 6, 7 i 9 oraz załącznik I rozporządzenia delegowanego nr 2015/63/UE 3 w szczególności ze względu na to, że naruszają one wymóg obliczania składek w sposób adekwatny do ryzyka, zasadę proporcjonalności i wymóg pełnego uwzględnienia okoliczności faktycznych.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez decyzję swobody prowadzenia działalności gospodarczej przez skarżącą na podstawie art. 16 karty oraz zasady proporcjonalności, ponieważ zastosowane mnożniki korekty ryzyka nie są zgodne z bardzo wysoką zdolnością skarżącej do absorpcji strat, a tym samym ze znacznie niższym ryzykiem zwrócenia się do jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku likwidacji skarżącej.
5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez decyzję art. 16 i 20 karty, jak również zasady proporcjonalności i prawa do dobrej administracji z powodu oczywistych błędów w wykonywaniu licznych uprawnień dyskrecjonalnych przez pozwaną.
6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE 4 oraz wymogu obliczania składek w sposób adekwatny do ryzyka przez art. 20 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie rozporządzenia delegowanego.