Sprawa T-398/20: Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2020 r. - Riviera-Airport / EUIPO - Aéroports de la Côte d’Azur (RIVIERA AIRPORTS).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.271.47

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 sierpnia 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2020 r. - Riviera-Airport / EUIPO - Aéroports de la Côte d'Azur (RIVIERA AIRPORTS)

(Sprawa T-398/20)

Język skargi: angielski

(2020/C 271/60)

(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Aeroporto di Villanova d'Albenga SpA (Riviera-Airport) (Villanova d'Albenga, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Casucci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny "RIVIERA AIRPORTS", kolorowy - unijny znak towarowy nr 16 392 731.

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 kwietnia 2020 r. w sprawie R 2174/2019-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

– zmianę zaskarżonej decyzji w celu:

– dopuszczenia skargi;

– uwzględnienia w całości wniosku strony skarżącej nr 20 824 C o unieważnienie spornego znaku towarowego;

– obciążenia właściciela unijnego znaku towarowego kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą i Wydziałem Unieważnień;

– tytułem ewentualnym, przekazania sprawy Wydziałowi Unieważnień, by zbadał ją pod kątem art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001;

– zwrot poniesionych kosztów postepowania.

Podniesione zarzuty

– Niezgodna z odpowiednim orzecznictwem interpretacja wniosku złożonego w złej wierze;

– Nieprawidłowa i stronnicza analiza i ocena odpowiednich czynników wymaganych dla całościowej i konkretnej oceny wniosku złożonego w złej wierze;

– Nieuwzględnienie wszystkich innych odpowiednich czynników i dostępnych dowodów złej wiary, stosownie do całościowej i konkretnej oceny wniosku złożonego w złej wierze;

– Nieprawidłowa interpretacja i zastosowanie art. 12 ust. 2 delegowanego rozporządzenia Komisji (EU) 2018/625 do niniejszego przypadku;

– Nieprawidłowa analiza przeprowadzona przez Izbę Odwoławczą.