Sprawa T-392/13: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2013 r. - La Ferla przeciwko Komisji i ECHA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.291.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 października 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2013 r. - La Ferla przeciwko Komisji i ECHA

(Sprawa T-392/13)

(2013/C 291/03)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 5 października 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Leone La Ferla SpA (Melilli, Włochy) (przedstawiciele: G. Passalacqua, J. Occhipinti i G. Calcerano, adwokaci)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA), Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonych aktów wymienionych w komparycji w całości lub w zakresie w jakim Sąd uzna za słuszne i zgodne z interesami skarżącej;

– w rezultacie zasądzenie od ECHA zwrotu kwot nienależnie otrzymanych od skarżącej wraz z odsetkami ustawowymi i z uwzględnieniem rewaloryzacji od dnia, w którym Leone La Ferla Spa dokonała zapłaty na rzecz ECHA aż do dnia rzeczywistego wykonania;

– ponadto lub tytułem żądania ewentualnego zasądzenie od ECHA odszkodowania za szkodę poniesioną przez Leone La Ferla Spa w wysokości odpowiadającej rzeczonym niesłusznie pobranym od skarżącej kwotom wraz z odsetkami ustawowymi i z uwzględnieniem rewaloryzacji od dnia, w którym Leone La Ferla Spa dokonała zapłaty na rzecz ECHA aż do dnia rzeczywistego wykonania;

– obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca w niniejszej sprawie kwestionuje decyzję, na mocy której ECHA - uznawszy, że nie wykazała ona, iż jest małym lub średnim przedsiębiorstwem (MŚP) - nakazała jej zapłacenie opłaty rejestracyjnej w kwocie przewidzianej dla dużych przedsiębiorstw wraz z odpowiednimi opłatami administracyjnymi.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) W pierwszym zarzucie skarżąca podnosi, że ECHA naruszyła prawo wykraczając poza swojej kompetencje, które ograniczają się do wszczęcia procedury weryfikacyjnej w zakresie badania, czy skarżące przedsiębiorstwo ma prawo do obniżonej opłaty przysługującej MŚP i wyręczając Komisję w przyjęciu decyzji dotyczącej tego prawa jak też stosując arbitralnie, w celu ustalenia, czy pod względem prawnym skarżąca stanowiła MŚP, materialne przesłanki inne niż te ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 340/2008 ¹ .

Uprawnienie do przyjęcia decyzji dotyczących prawa do obniżonej stawki zastrzeżonej dla MŚP zakłada ocenę co do stosowania w odniesieniu do rozmiaru zarejestrowanego przedsiębiorstwa kryteriów zawartych w zaleceniach Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczących finansowania przez Wspólnotę MŚP, która to ocena nie należy do sekretariatu ECHA, lecz wyłącznie do Komisji, gdyż ani rozporządzenie REACH, ani rozporządzenia wykonawcze Komisji nie przewidują pojęcia ad hoc.

Ponadto, jeśli chodzi o stwierdzenie statusu prawnego MŚP, rozporządzenie nr 340/2008 przewiduje wyraźnie stosowanie podkryteriów zaleceń 2003/361/WE, dotyczących przedsiębiorstw powiązanych z innymi przedsiębiorstwami za pośrednictwem udziałów w spółkach, wyłącznie do przypadków przedsiębiorstw nieposiadających siedziby w Unii Europejskiej. Wynika stąd a contrario, że kryteria te nie mogą być stosowane do dokonania oceny wielkości przedsiębiorstwa z siedzibą w Unii w celu określenia, czy ma ono prawo do obniżonej stawki.

2) W drugim zarzucie skarżąca podnosi, że w każdym razie ECHA niezgodnie z prawem zastosowała w danym przypadku wskazane podkryteria, z pominięciem faktu, że Leone La Ferla S.p.a. jest przedsiębiorstwem rodzinnym, gdyż wszystkie udziały należą w całości do trzech braci La Ferla. Z tego względu nie należało przypisywać żadnego znaczenia, również w świetle rzeczonych podkryteriów, powiązaniom i związkom z innymi przedsiębiorstwami, skoro żadne z innych przedsiębiorstw powiązanych ze skarżącą nie działa na tym samym rynku lub na rynkach pokrewnych (art. 3 pkt 3 załącznika I do zaleceń 361/2003/WE).

3) W trzecim zarzucie skarżąca wskazuje na niezgodność z prawem wynikającą z faktu, że zaskarżony akt został podpisany przez dyrektora wykonawczego ECHA w sytuacji gdy rozporządzenie REACH nie przewiduje, iż dyrektor wykonawczy ECHA może przyjmować decyzje dotyczące rozmiaru przedsiębiorstwa wnoszącego o rejestrację.

4) W czwartym zarzucie skarżąca podniosła niezgodność z prawem decyzji ECHA MB/D/29/2010 i MB/D/21/2012/D, na mocy których Agencja określiła wysokość tzw. "opłaty administracyjnej" rozbijając ją arbitralnie na wiele rożnych wartości, podczas gdy powinna być ona nałożona tylko w stosunku do wyższej kwoty. Takie decyzje są niezgodne z prawem - co pociąga za sobą niezgodność z prawem środków wykonawczych - gdyż to do Komisji należy określenie dokładnej wysokości wszystkich składek i opłat przewidzianych w rozporządzeniu REACH (ECHA może wyłącznie przedstawić klasyfikacje usług "innych" niż usługi właściwe dla systemu REACH), jak też dlatego że tzw. "opłata administracyjna" jest odprowadzana do budżetu ECHA. Ponadto z uwagi na fakt, że rzeczona "opłata" stanowi sankcję administracyjną, mającą zapobiegać niewłaściwym zachowaniom przedsiębiorstw lub zatajaniu informacji przez nie, to państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem REACH określają jej wysokość.

¹ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 340/2008 z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie opłat i należności wnoszonych na rzecz Europej-skiej Agencji Chemikaliów na mocy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) (Dz.U. L 107, s. 6)