Sprawa T-390/10 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 1 lipca 2010 r. w sprawie F-97/08 Füller-Tomlinson przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 10 września 2010 r. przez Paulette Füller-Tomlinson.
Dz.U.UE.C.2010.301.47
Akt nienormatywny(Sprawa T-390/10 P)
(2010/C 301/75)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Paulette Füller-Tomlinson (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat L. Levi)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie F-97/08;
– w konsekwencji, uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji i w efekcie,
– stwierdzenie nieważności decyzji kierownika wydziału ds. emerytur i zabezpieczenia społecznego z dnia 9 kwietnia 2008 r. określającej w swoim art. 3 stopień trwałej częściowej niezdolności do pracy w następstwie choroby o podłożu zawodowym na 20 %;
– w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej zażalenie, podjętej w dniu 26 sierpnia 2008 r. a doręczonej w dniu 28 sierpnia 2008 r.;
– tytułem żądania ewentualnego, zasądzenie od pozwanego zapłaty kwoty 12.000 EUR tytułem naprawienia krzywdy;
– obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.
– obciążenie drugiej strony postępowania całością kosztów postępowania w obydwu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
W drodze niniejszego odwołania wnosząca je domaga się uchylenia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 1 lipca 2010 r. wydanego w sprawie F-97/08 Füller-Tomlinson przeciwko Parlamentowi, w którym skarga wnoszącej odwołanie mająca na celu między innymi stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego określającej stopień trwałej niezdolności do pracy w następstwie choroby o podłożu zawodowym na 20 % w oparciu o europejską skalę oceny uszczerbku na zdrowiu fizycznym i psychicznym dla celów medycznych została oddalona.
Na poparcie odwołania wnosząca je podnosi kilka zarzutów dotyczących:
– naruszenia przez sąd zakresu kontroli zgodności z prawem warunków ustanowionych w przepisach dotyczących zakresu ubezpieczenia przyjętych na podstawie art. 73 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, ponieważ kontrola, której dokonał SSP ograniczyła się do oczywistych błędów w ocenie i przekroczenia przez instytucje zakresu przysługujących im ocennych uprawnień dyskrecjonalnych, podczas gdy powinna ona mieć charakter całkowity obejmując zgodność z prawem merytorycznych uregulowań aktu;
– naruszenia kontroli oczywistych błędów w ocenie, błędnej interpretacji akt sprawy, naruszenia przez sąd orzekający w pierwszej instancji obowiązku uzasadnienia oraz naruszenia art. 73 regulaminu pracowniczego i przepisów dotyczących zakresu ubezpieczenia:
– SSP nie wziął pod uwagę rozwoju wydarzeń podczas rozprawy w odniesieniu do poszerzenia zakresu zarzutów podniesionych w skardze;
– SSP uznał między innymi, że swoboda decyzyjna lekarza odnosi się wyłącznie do ustaleń patologicznych a nie do ustalenia stopnia niezdolności do pracy stwierdzając tym samym, że europejska skala oceny uszczerbku na zdrowiu fizycznym i psychicznym ograniczająca w niniejszym przypadku stopień niezdolności do pracy do 20 % ma charakter wiążący, podczas gdy komisja lekarska stwierdziła, że stopień niezdolności do pracy wnoszącej odwołanie wynosi 100 %;
– naruszenia reguł odnoszących się do pojęcia rozsądnego terminu i błędnej interpretacji akt sprawy, ponieważ SSP powołał się na badanie lekarskie, które nigdy się nie odbyło aby następnie stwierdzić, że terminy rozpatrywania akt wnoszącej odwołanie nie przekroczyły rozsądnego zakresu.