Sprawa T-39/11: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2011 r. - Cargolux Airlines przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.80.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 marca 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2011 r. - Cargolux Airlines przeciwko Komisji

(Sprawa T-39/11)

(2011/C 80/51)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 12 marca 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Cargolux Airlines International SA (Sandweiler, Luksemburg) (przedstawiciele: J. Joshua, Barrister i G. Goeteyn, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności art. 1-4 w całości lub w części w zakresie, w jakim odnoszą się do skarżącej;

– uchylenie grzywny nałożonej na skarżącą w art. 5;

– tytułem żądania ewentualnego, znaczne obniżenie grzywny zgodnie z nieograniczonym prawem orzekania Sądu;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 7694 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie COMP/39.258

- Lotniczy przewóz towarów w zakresie, w jakim zostało w niej stwierdzone, że skarżąca naruszyła art. 101 TFUE i art. 53 EOG koordynując z innymi przewoźnikami jej zachowania w przedmiocie cen lotniczego transportu towarowego w odniesieniu do i) dopłat paliwowych, ii) dopłat bezpieczeństwa i iii) nieuiszczania prowizji od dopłat.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów:

1) Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego błędu w ocenie ze względu na to, że Komisja błędnie zakwalifikowała zachowanie jako ograniczenie ze względu na cel a nie wykazała skutku antykonkurencyjnego. W tym względzie skarżąca podnosi, że:

– istnienie pojęcia ograniczenia ze względu na cel nie zwalnia Komisji z obowiązku dokonania pewnego rodzaju oceny, której zaniechała;

– decyzja nie zawiera teoretycznych rozważań dotyczących szkody, w szczególności uwzględniając, że cofnięto wszystkie twierdzenia dotyczące ustalenia uwzględnionych stawek.

2) Zarzut drugi dotyczy naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, braku uzasadnienia, naruszenia prawa do obrony i oczywistego błędu w ocenie ze względu na to, że Komisja nie określiła w wystarczająco szczegółowy sposób zakresu i kryteriów zachowania stanowiącego jej zdaniem jednolite i ciągłe naruszenie.

3) Zarzut trzeci dotyczy oczywistego błędu w ocenie ze względu na fakt, że Komisja nie ustaliła wiarygodnej podstawy dowodowej dla swych stwierdzeń lub w celu wykazania okoliczności faktycznych, na których opiera swe wnioski zgodnie z wymaganym standardem prawnym. W tym względzie skarżąca podnosi, że:

– żaden z błędów zawartych w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów, zgłoszonych wówczas Komisji nie został poprawiony w decyzji;

– Komisja nadużyła pojęcia jednolitego ciągłego naruszenia twierdząc, że zupełnie nieumyślne zachowanie może stanowić część bezprawnego przedsięwzięcia i użyła kwalifikacji kartel światowy jako pretekstu do przedstawienia całkowicie stronniczych i pozbawionych znaczenia materiałów dowodowych.

4) W zarzucie czwartym skarżąca zarzuca, że Komisja naruszyła prawo błędnie stwierdzając, że posiada kompetencje w przedmiocie zarzucanej antykonkurencyjnej koordynacji w odniesieniu do lotów z portów lotniczych państwa trzeciego do portów lotniczych na terenie EWG ("loty z powrotem"). Zdaniem skarżącej takie działania nie są objęte zakresem terytorialnym art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG.

5) Zarzut piąty podniesiony w odniesieniu do kontroli sądowej grzywny w ramach nieograniczonego prawa orzekania Sądu dotyczy oczywistego błędu w ocenie i naruszenia zasady proporcjonalności. W tym względzie skarżąca twierdzi, że:

– wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. są niezgodne z wymaganiami art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003⁽¹⁾, aby grzywna była oparta na ciężarze i czasie trwania naruszenia;

– Komisja rażąco przeceniła całkowity ciężar zarzucanego naruszenia. Poziom procentowy (16 % wartości sprzedaży) ani dodatkowa kwota nie są uzasadnione w niniejszej sprawie;

– Komisja błędnie oceniła względem skarżącej czas trwania naruszeń, niesłusznie odrzuciła okoliczności łagodzące i nie uwzględniła wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym ogólnej słuszności kar i sytuacji ekonomicznej skarżącej.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. 2003 L 1, s. 1)