Sprawa T-389/04: Skarga wniesiona dnia 23 września 2004 r. przez Republikę Federalną Niemiec przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.300.47/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 4 grudnia 2004 r.

Skarga wniesiona dnia 23 września 2004 r. przez Republikę Federalną Niemiec przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-389/04)

(2004/C 300/92)

(Język postępowania: niemiecki)

(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)

Dnia 23 września 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga Republiki Federalnej Niemiec przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. Pełnomocnikiem procesowym strony skarżącej jest C.-D. Quassowski, wspierany przez adwokat G. Quardt.

Strona skarżąca wnosi o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2004)2641 z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie pomocy na reorganizację dla MobilCom w zakresie, w jakim Komisja nakłada na Republikę Federalną Niemiec obowiązek zapewnienia, aby MobilCom jak również wszystkie spółki należące do jej koncernu zawiesiły działalność prowadzonych przez nie sklepów internetowych (online) w odniesieniu do zawierania bezpośrednio przez internet umów o świadczenie usług w dziedzinie telefonii komórkowej z MobilCom na okres 7 miesięcy oraz aby na okres zamknięcia tych sklepów zawieszona została działalność polegająca na zawieraniu bezpośrednio przez internet umów o świadczenie usług w dziedzinie telefonii komórkowej z MobilCom za pośrednictwem strony internetowej (portalu) MobilCom Shops, jak również aby MobilCom i spółki należące do jej koncernu zaniechały wszelkich działań zmierzających do obejścia tych warunków oraz aby klient nie był automatycznie odsyłany za pomocą zautomatyzowanego linka na wskazanych stronach do strony internetowej partnera handlowego;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi, że art. 88 ust. 2 (...) nie zezwala Komisji na nałożenie na Państwo Członkowskie innych środków dla ograniczenia lub zniwelowania zjawisk naruszających konkurencję wynikających z przyznania pomocy państwa aniżeli żądanie jej zwrotu. Środków przewidzianych w art. 2 zaskarżonej decyzji nie można również uznać za zmianę pomocy ani za warunki, wymienione w art. 7 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) 659/1999 (z dnia 22 marca 1999r.). W konsekwencji Komisja przekroczyła zdaniem strony skarżącej swoje kompetencje i naruszyła art. 10 WE, który ustanawia obowiązek lojalnej współpracy Państw Członkowskich z organami Wspólnot, zwłaszcza, że Republika Federalna Niemiec jednoznacznie oświadczyła, że nie jest w stanie dotrzymać tych warunków.

Strona skarżąca powołuje się ponadto na rażące przekroczenie granic swobody uznania przez Komisję w ramach kontroli zgodności pomocy państwa ze wspólnym rynkiem.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.