Sprawa T-383/13: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2013 r. - Chatzianagnostou przeciwko Radzie i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.313.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 października 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2013 r. - Chatzianagnostou przeciwko Radzie i in.

(Sprawa T-383/13)

(2013/C 313/51)

Język postępowania: grecki

(Dz.U.UE C z dnia 26 października 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Antonios Chatzianagnostou (Serres, Grecja) (przedstawiciel: Ch. Makris, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Eulex Kosovo, Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Skarżący wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności w całości, po pierwsze, decyzji dyrektora EULEX Kosovo z dnia 10 maja 2013 r., zatytułowanej "Decyzja ostateczna w postępowaniu dyscyplinarnym 2/2013", doręczonej skarżącemu w dniu 16 maja 2013 r., a po drugie, decyzji dyrektora EULEX z dnia 10 maja 2013 r., zatytułowanej "Decyzja ostateczna w postępowaniu dyscyplinarnym 6/2013", doręczonej skarżącemu w dniu 16 maja 2013 r.;

– uwolnienie skarżącego od wszelkich zarzutów dyscyplinarnych podniesionych przez EULEX przeciwko niemu;

– nakazanie EULEX przekazania skarżącemu w ramach niniejszego sporu kopii wszystkich dokumentów zawartych w aktach postępowania dyscyplinarnego, które go dotyczą;

– obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi, skarżący podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu istotnych wymogów proceduralnych, z uwagi na całkowity brak uzasadnienia w zaskarżonych aktach oraz z uwagi na naruszenie art. 296 TFUE i ogólnych zasad prawa państw członkowskich Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wszystkie akty administracyjne wywołujące niekorzystne skutki dla podmiotu prawa powinny być uzasadnione w sposób wystarczający, pełny i szczegółowy. W niniejszej sprawie skarżący podnosi, że zaskarżone akty są pozbawione jakiegokolwiek uzasadnienia, mimo iż uzasadnienie takie jest z prawnego punktu widzenia niezbędne i obowiązkowe.

2) Zarzut drugi oparty na naruszeniu przez pozwanych w zaskarżonych aktach wielu aspektów prawa do obrony skarżącego, wynikającego z EKPC i ogólnych zasad prawa państw członkowskich UE. W ramach dotyczącego go postepowania dyscyplinarnego 6/2013 prowadzonego przez EULEX, została mu wymierzona sankcja dyscyplinarna za popełnionego przez niego działanie, w przedmiocie którego nie został nigdy poproszony o podjęcie obrony i w odniesieniu do którego nie stworzono mu nigdy możliwość przedstawienia wyjaśnień. Ponadto skarżący został pozbawiony prawa do nieograniczonego, szybkiego i skutecznego dostępu do pomocy prawnej czy też możliwości prowadzenia bez utrudnień obrony przez wybranego przez niego adwokata, odpowiednio przygotowanego i w pełni poinformowanego o zarzutach dyscyplinarnych postawionych skarżącemu w ramach EULEX.

3) Zarzut trzeci oparty na wypaczeniu okoliczności faktycznych w zaskarżonych aktach. Skarżący twierdzi, że drugi zaskarżony akt został wydany na podstawie założeń i w oparciu o sprzeczne i niepełne uzasadnienie z naruszeniem domniemania niewinności i prawa do nieoskarżania samych siebie. Ponadto rzeczony akt zawiera błąd, gdyż nie uznaje, iż skarżący popełnił usprawiedliwiony błąd co do prawa lub dlatego że nie uznaje on przynajmniej okoliczności łagodzących wynikających z aktywnej współpracy i skruchy skarżącego.

4) Zarzut czwarty oparty na naruszeniu art. 19 paktu praw obywatelskich i politycznych, art. 10 EKPC, art. 15 TFUE, rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2010 r. ¹ , dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego o Rady z dnia 17 listopada 2003 r. ² , a także art. 41 i 42 Karty praw podstawowych UE. Zaskarżone decyzje dyrektora EULEX, które zatwierdzają sankcje dyscyplinarne zaproponowane wobec skarżącego naruszają prawo w zakresie w jakim, w przeciwnym razie powinny one uwzględnić skargi wniesione przez skarżącego o uchylenie rzeczonych sankcji w szczególności z uwagi na naruszenie wyżej przywołanych przepisów dotyczących prawa dostępu skarżącego do akt dwóch postępowań dyscyplinarnych wszczętych przeciwko niemu w ramach EULEX.

5) Zarzut piąty oparty na naruszeniu w zaskarżonych aktach zasad proporcjonalności i słuszności w związku z nałożeniem sankcji dyscyplinarnych na skarżącego.

¹ W sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

² W sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego.