Sprawa T-381/04: Skarga wniesiona dnia 23 września 2004 r. przez Republikę Włoską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.273.38/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-381/04)
(2004/C 273/71)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2004 r.)
Dnia 23 września 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesiona przez Republikę Włoską, reprezentowaną przez avvocato dello Stato Maurizio Fiorilliego.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności w odpowiednim zakresie ostatecznej decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr K(2004) 2762 z dnia 16 lipca 2004 r., ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami prawnymi, również w zakresie podziału kosztów postępowania sądowego.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarża się ostateczną decyzję Komisji K(2004) 2762 z dnia 16 lipca 2004 r., która wyłączającą z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez Włochy z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej - w wysokości 21.138.010 EUR.
Zdaniem skarżącej decyzja ta jest niezgodna z prawem z powodu braku uzasadnienia w zakresie w jakim ograniczono się w niej jedynie do przedstawienia punktu widzenia Komisji, nie dokonując krytycznej oceny okoliczności faktycznych wskazanych przez Włochy.
Na poparcie swoich wniosków skarżąca wskazuje następujące zarzuty:
– odebranie środków finansowych opiera się na niedopuszczalnym łańcuchu domniemań. Podstawowe domniemanie w zakresie braku wiarygodności kontroli wniosków o pomoc zootechniczną, opiera się na braku bazy danych w zakresie identyfikacji i rejestracji zwierząt, przewidzianej rozporządzeniem (WE) nr 820/97 obowiązującym w latach 1999, 2000, 2001 i 2002. Jednakże, już od roku 1997 we Włoszech działała zcentralizowana baza danych identyfikacji i rejestracji zwierząt. Baza ta, przygotowana i zarządzana przez byłą AIMA (Azienda di Stato per gli Interventi nel Mercato Agricolo), była wykorzystywana dla przeprowadzania krzyżowych kontroli indywidualnych wniosków o premie. Tak więc, począwszy od roku 1997, wszystkie płatności dotyczące bydła zostały dokonane po systematycznej weryfikacji występowania w rejestrach pogłowia objętego wnioskami o premie i spełniania warunków korzystania z pomocy;
– krajowe zarządzenia w zakresie kontroli na miejscu obowiązujące w latach 2000 i 2001, wbrew temu co twierdzi Komisja, nie stały na przeszkodzie krzyżowej weryfikacji pomiędzy stanem rzeczywistym w gospodarstwach a danymi zawartymi w bazie danych;
– weryfikacja pogłowia objętego wnioskami o premie w ciągu 12 miesięcy poprzedzających kontrolę była wykonywana poprzez porównanie danych zebranych w gospodarstwie i ujętych w protokole, z danymi występującymi w archiwum AGEA (Azienda per le erogazioni in agricoltura);
– definicja "krowy" i "jałówki" w ustawodawstwie włoskim mającym zastosowanie do weryfikacji pogłowia objętego wnioskami o premie jest zgodna z definicją wspólnotową;
– kontrola zwierząt w gospodarstwie była wykonywana przy zastosowaniu kryteriów zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 3887/92 i 2419/2001;
– wydanie po terminie zarządzeń w zakresie kontroli nie spowodowało powstania nieprawidłowości przy zarządzaniu premiami ubojowymi, gdyż większość wniosków wpłynęło w październiku i wskazane powyżej zarządzenia mogły zostać do nich zastosowane;
– wbrew twierdzeniu Komisji kontrola fizyczna i w zakresie identyfikacji zwierząt przez służby celne była wystarczająca;
– włoski termin "pascolo" (użytki zielone), istotny dla celów premii za ekstensyfikację, odpowiada szczególnym cechom terytorium krajowego i wobec tego zastosowanie definicji odpowiadających innym cechom terytorium byłoby niezgodne z prawem;
– zarzucane nieprawidłowości w zakresie weryfikacji na miejscu zwierząt w regionie Lazio nie uwzględniają okoliczności, że trzody są hodowane w stanie wolnym i że udowodniono przeprowadzenie kontroli niezbędnych dla przyznania premii.