Sprawa T-38/17: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2017 r. - DQ i in./Parlament Europejski.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.104.53

Akt nieoceniany

Wersja od: 3 kwietnia 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2017 r. - DQ i in./Parlament Europejski

(Sprawa T-38/17)

Język postępowania: francuski

(2017/C 104/74)

(Dz.U.UE C z dnia 3 kwietnia 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: DQ i trzynaścioro innych skarżących (przedstawiciel: adwokat M. Casado García-Hirschfeld)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;

- zasądzenie od strony pozwanej kwoty w wysokości 92 200 euro tytułem odszkodowania za wyrządzone szkody materialne;

- obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania w ramach niniejszej skargi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący różnych nieprawidłowości oraz zaniechań, które zostały popełnione przez administrację strony pozwanej i które stanowią przyczynę szkody materialnej doznanej przez skarżących, tj. całość kosztów wynagrodzenia adwokata wykazanych w ramach wniesionego przez nich wniosku o udzielenie wsparcia w dniu 24 stycznia 2014 r. na podstawie art. 24 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego.

2. Zarzut drugi, dotyczący zachowania niezgodnego z prawem, w szczególności korupcji przynoszącej szkodę interesom Unii w ramach postępowań w sprawie naboru kandydatów, mającego charakter nadużycia lub zastraszającego traktowania przez kierownika wydziału strony skarżącej w codziennym wykonywaniu swych zadań.

3. Zarzut trzeci, dotyczący rzeczonego zachowania naruszającego godność skarżących, jak również ich integralność psychiczną i fizyczną, wpływającego negatywnie na ich dalszą karierę zawodową oraz na życie prywatne.

4. Zarzut czwarty, dotyczący szkody materialnej istniejącej i aktualnej, której doznali skarżący i która jest ściśle związana z aktem złej woli ze strony Parlamentu w stosunku do skarżących, jak również z licznymi działaniami, które musieli przedsięwziąć, w szczególności, jeśli chodzi o konieczność skorzystania z pomocy adwokata.

5. Zarzut piąty, dotyczący braku reakcji przełożonych skarżących, pomimo pilnego charakteru oraz powagi okoliczności faktycznych podnoszonych przez tych ostatnich. Skarżący w szczególności uważają, że te okoliczności powinny były prowadzić do zachowania ich przełożonych mającego na celu ukrócenie:

- działań niezgodnych z prawem;

- zachowania mającego charakter nadużycia lub zastraszającego traktowania przez kierownika wydziału, jak również nierozsądnego terminu administracji do podjęcia działań;

- ich trudnych warunków pracy, co pozwoliłoby uniknąć interwencji jej adwokata.

6. Zarzut szósty, dotyczący okoliczności wyjątkowych, które spowodowały konieczność, a nawet niezbędność interwencji adwokata, w celu ochrony praw skarżących oraz spowodowania podjęcia działań przez organ powołujący, jako reakcję na podniesiony zarzut mobbingu oraz molestowania seksualnego, z którymi mieli oni do czynienia. Interwencja adwokata była także uzasadniona z uwagi na zagwarantowanie poufności zeznań skarżących oraz ochronę przed niespójnościami prawnymi i zaniedbaniami ze strony przełożonych, a to w celu ukrócenia niedopuszczalnych warunków zatrudnienia.