Sprawa T-373/15: Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2015 r. - Ja zum Nürburgring/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.337.17

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 października 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2015 r. - Ja zum Nürburgring/Komisja

(Sprawa T-373/15)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 337/20)

(Dz.U.UE C z dnia 12 października 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ja zum Nürburgring e.V. (Norymberga, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci D. Frey, M. Rudolph i S. Eggerath

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności w części decyzji Komisji C(2014) 3634 wersja ostateczna z dnia 1 października 2014 r. dotyczącej pomocy państwa Niemiec SA.31550 (2012/C) (ex 2012/NN) na rzecz Nürburgringu,

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnego ustalenia stanu faktycznego istotnego dla sprawy

Skarżąca podniosła, że Komisja naruszyła art. 108 w związku z art. 107 TFUE oraz art. 17 TUE poprzez brak wykonania obowiązku kontroli w zakresie pomocy państwa i przyjęcie jako podstawy decyzji w punktach decydujących dla rozstrzygnięcia sprawy błędnego stanu faktycznego.

2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu przy ocenie podniesionego potwierdzenia finansowania

W tym aspekcie podniesiono, że Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w którym stwierdziła, że nabywca wartości majątkowych sprzedanych w drodze postępowania ofertowego przedłożył potwierdzenie finansowania wystawione przez partnera finansującego.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 i art. 108 TFUE, art. 4 ust. 4 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 ¹ oraz oczywistych błędów w ocenie

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podniosła między innymi, że ograniczenia konkurencji na całym rynku spowodowane bezprawnymi pomocami zostały wzmocnione poprzez sprzedaż. Ponadto, ze względu ciągłości gospodarczej obowiązek zwrotu powinien objąć nabywcę wartości majątkowych sprzedanych w postępowaniu ofertowym. Dodała ona, że zbycie stanowi nową pomoc państwa na rzecz nabywcy.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 i art. 108 TFUE oraz oczywistych błędów w ocenie

Skarżąca podniosła zasadniczo w tym zakresie, że procedura zbycia nie została przeprowadzona w ramach przejrzystego i wolnego od dyskryminacji postępowania ofertowego, i że w związku z tym dane przedmioty majątkowe nie zostały sprzedane po cenie rynkowej.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 108 ust. 2 TFUE i art. 4 ust. 4 rozporządzenia nr. 659/1999 w związku z negatywnym badaniem prawa pomocy państwa

Skarżąca podniosła w ramach tego zarzutu, że Komisja naruszyła art. 108 ust. 2 TFUE i art. 4 ust. 4 rozporządzenia nr 659/1999 poprzez brak zakwalifikowania zbycia w ramach postępowania ofertowego jako nowej pomocy państwa i brak wszczęcia formalnej procedury kontrolnej. Dodała, że Komisja powinna była powziąć wątpliwości co do zgodności tej pomocy z wspólnym rynkiem.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia

Zdaniem skarżącej Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia wynikający z art. 296 ust. 2 TFUE oraz z art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, poprzez brak uzasadnienia lub niewystarczające uzasadnienie istotnych stwierdzeń, na których opiera się zaskarżona decyzja.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia praw proceduralnych skarżącej poprzez niewystarczające odniesienie się do jej stanowiska

Skarżąca podniosła w ramach tego zarzutu, że Komisja naruszyła prawa proceduralne skarżącej poprzez brak odniesienia się do jej twierdzeń.

8. Zarzut ósmy dotyczący naruszenia praw proceduralnych skarżącej poprzez stwierdzenie, że zbycie nie stanowi nowej pomocy państwa

W tym zakresie podniesiono, że Komisja naruszyła prawa proceduralne skarżącej, względnie przepisy odnoszące się do formy poprzez stwierdzenie, pomimo formalnego zażalenia skarżącej, że zbycie na rzecz nabywcy wartości majątkowych w postępowaniu ofertowym nie należało zakwalifikować jako pomocy państwa. Poprzez to stwierdzenie w sposób dorozumiany odmówiła ona wszczęcia formalnego postępowania kontrolnego. Poprzez niezgodne z prawem zaniechanie wszczęcia formalnego postępowania kontrolnego Komisja naruszyła prawo skarżącej do przedstawienia stanowiska.

9. Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji

Wreszcie podniesiono, że Komisja ani nie zbadała wszystkich istotnych aspektów, ani nie uwzględniła w odpowiedni sposób aspektów wskazanych przez skarżącą.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. [108 TFUE] (Dz.U. L 83, s. 1).