Sprawa T-372/04: Skarga wniesiona dnia 15 września 2004 r. przez Coopérative d'Exportation du Livre Français (C.E.L.F.) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.300.45/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-372/04)
(2004/C 300/88)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)
Dnia 15 września 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Coopérative d'Exportation du Livre Français, z siedzibą w Paryżu, reprezentowaną przez Oliviera Schmitta, adwokata.
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr C(2004)1361 fin z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia przez Francję w życie pomocy na rzecz Coopérative d'Exportation du Livre Français (C.E.L.F.) w części, w której w zdaniu pierwszym art. 1 pomoc na rzecz C.E.L.F. w zakresie obsługi niewielkich zamówień książek w języku francuskim udzielona przez Francję w latach 1980 - 2001 została zakwalifikowana jako pomoc Państwa objęta dyspozycją art. 87 ust. 1 WE;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich obowiązkiem zapłaty kwoty 5.000 euro tytułem kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wykonuje działalność polegającą na bezpośredniej obsłudze zagranicznych zamówień książek, broszur oraz wszelkich materiałów informacyjnych, jak również - bardziej ogólnie - prowadzi ona działania mające na celu promocję kultury francuskiej na świecie. Skarżąca wskazuje, że w ramach wykonywania tejże właśnie działalności w interesie ogólnym skorzystała z różnych subwencji wypłaconych przez Państwo francuskie. Rozpatrywana subwencja jest subwencją na funkcjonowanie przyznaną skarżącej celem zrekompensowania jej dodatkowych kosztów związanych z obsługą niewielkich zamówień pochodzących od zagranicznych księgarni.
Na poparcie swojej skargi skarżąca wskazuje przede wszystkim na niedostateczne uzasadnienie zaskarżonej decyzji. Dalej skarżąca wskazuje na naruszenie art. 86 ust. 2 i art. 87 ust. 1 WE.
Skarżąca twierdzi, że jako przedsiębiorstwo świadczące usługi w ogólnym interesie gospodarczym, została ona obciążona jasno określonymi obowiązkami z zakresu usług publicznych. Zatem kwoty wypłacone przez Państwo nie należą do kategorii pomocy Państwa, o której mówi art. 87 ust. 1 WE.