Sprawa T-368/09 P: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 8 lipca 2009 r. w sprawie F-62/08 Sevenier przeciwko Komisji wniesione w dniu 23 września 2009 r. przez Roberto Sevenier.
Dz.U.UE.C.2009.282.53/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-368/09 P)
(2009/C 282/101)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2009 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Roberto Sevenier (Paryż, Francja) (przedstawiciele: E. Boigelot i L. Defalque, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie postanowienia, wydanego w dniu 8 lipca 2009 r. przez trzecia izbę Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej w sprawie F-62/08 Sevenier przeciwko Komisji dostarczonego skarżącemu w dniu 13 lipca 2009 r.;
– uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącego odwołanie w postępowaniu przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania w dwóch instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie skarżący wnosi o uchylenie postanowienia, wydanego w dniu 8 lipca 2009 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-62/08 Sevenier przeciwko Komisji, w którym Sąd do spraw Służby Publicznej oddalił jako oczywiście niedopuszczalną skargę, w której skarżący żądał stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 24 września 2007 r., ponieważ na jej mocy został odrzucony wniosek skarżącego mający na celu po pierwsze cofnięcie jego rezygnacji z dnia 19 października 1983 r. i po drugie zwołanie komisji lekarskiej.
Na poparcie odwołania skarżący powołuje przede wszystkim jeden zarzut polegający na naruszeniu prawa przez Sąd do spraw Służby Publicznej poprzez wykładnię pojęcia aktu wyłącznie potwierdzającego, gdyż Sąd do spraw Służby Publicznej uznał decyzję wyraźną, wydaną po tym jak w sposób dorozumiany został odrzucony wniosek skarżącego, jako akt wyłącznie potwierdzający pomimo tego, że decyzja ta uwzględniała w części żądanie skarżącego.
Posiłkowo skarżący twierdzi, że Sąd do spraw Służby Publicznej wypaczył i nie uwzględnił dowodów zawartych w aktach sprawy oraz nie wywiązał się z obowiązku uzasadnienia stwierdzając, że żadna szczególna okoliczność właściwa niniejszej sprawie nie uzasadnia, żeby Sąd nie zastosował utrwalonego orzecznictwa w odniesieniu do aktu wyłącznie potwierdzającego.