Sprawa T-367/13: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2013 r. - Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.260.47

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 września 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2013 r. - Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-367/13)

(2013/C 260/84)

Język postępowania: polski

(Dz.U.UE C z dnia 7 września 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2013/214/UE z dnia 2 maja 2013 r. [notyfikowanej jako dokument nr C(2013) 2436] wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) ¹ , w części wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej kwoty 8.292.783,94 EUR oraz 71.610.559,39 EUR, wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską;

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 7 ust. 4 pierwszy akapit rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i art. 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 poprzez zastosowanie korekty finansowej w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i błędną wykładnię prawa, pomimo że wydatki zostały dokonane przez władze polskie zgodnie z przepisami wspólnotowymi

W ramach tego zarzutu strona skarżąca zauważa, że przyczyną zastosowanej korekty było, w świetle stanowiska Komisji, pięć rzekomych niedociągnięć w wykonaniu działania "Wspieranie gospodarstw niskotowarowych". Pierwsze niedociągnięcie dotyczyło naruszenia rzekomego wymogu przeznaczenia przez beneficjenta co najmniej 50 % środków wsparcia na działania restrukturyzacyjne. Drugie niedociągnięcie dotyczyło nieobjęcia kontrolą krzyżową zwierząt gospodarskich w ramach kontroli administracyjnej wniosku wstępnego co do prawidłowości wielkości ekonomicznej gospodarstwa (ESU) podawanej przez rolnika. Trzecie niedociągnięcie dotyczyło naruszenia rzekomego wymogu przeprowadzenia kontroli na miejscu w pierwszym roku realizacji programu. Czwarte niedociągnięcie zdaniem Komisji polegało na braku odpowiedniego związku między celami pośrednimi a potrzebami gospodarstwa. Natomiast piąte niedociągnięcie dotyczyło naruszenia rzekomego wymogu ilościowego zdefiniowania celów pośrednich. Strona skarżąca kwestionuje interpretację prawną i ustalenia faktyczne Komisji w odniesieniu do każdego ze wspomnianych rzekomych niedociągnięć.

2) Zarzut drugi dotyczący zarzut naruszenia istotnych wymogów proceduralnych poprzez zastosowanie metody korekty finansowej rażąco sprzecznej z art. 7 ust. 4 czwarty akapit rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 oraz z wytycznymi nr VI/5330/97

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że Komisja przyjęła metodę korekty sprzeczną z prawem Unii, jak i z wytycznymi nr VI/5330/97. Ponadto, w przekonaniu strony skarżącej procedura dwustronna nie umożliwiła władzom polskim dokonania jakiejkolwiek weryfikacji oceny stwierdzonych niezgodności, ponieważ Komisja dopiero po zakończeniu procedury dwustronnej przystąpiła do dokonania oceny. Strona skarżąca stwierdza na tej podstawie, że korekta finansowa została zastosowana przez Komisję z rażącym naruszeniem procedury rozliczania rachunków.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 296 drugi akapit TFUE poprzez niewystarczające uzasadnienie zaskarżonej decyzji

Strona skarżąca zarzuca Komisji, że na gruncie zaskarżonej decyzji władze polskie nie były ściśle zaangażowane w proces decyzyjny, ponieważ Komisja przedstawiła swoje zasadnicze stanowisko dopiero po konsultacji dwustronnej. Komisja nie przedstawiła dowodów i nie uzasadniła ustaleń faktycznych i prawnych, które przyjęła za podstawę zastosowanej korekty finansowej.

¹ Dz.U. L 123 z 4.5.2013 r., s. 11