Sprawa T-367/11: Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2011 r. - Lyder Enterprises przeciwko CPVO - Liner Plants NZ (1993) (Southern Splendour).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.282.28/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 24 września 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 lipca 2011 r. - Lyder Enterprises przeciwko CPVO - Liner Plants NZ (1993) (Southern Splendour)

(Sprawa T-367/11)

(2011/C 282/57)

Język skargi: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 24 września 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Lyder Enterprises Ltd (Auckland, Nowa Zelandia) (przedstawiciel: G. Pickering, Solicitor)

Strona pozwana: Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin (CPVO)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Liner Plants NZ (1993) Ltd (Waitakere, Nowa Zelandia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie A007/2010; oraz

– zawieszenie postępowania w oczekiwaniu na wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia przez High Court Nowej Zelandii w sprawie nr CIV:2011:404:2969.

Zarzuty i główne argumenty

Wnioskujący o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin: strona skarżąca

Wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin będące przedmiotem wniosku: Southern Splendour - wniosek o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin nr 2006/1888

Wnoszący sprzeciw wobec wniosku o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin: Liner Plants NZ (1993) Ltd

Podstawy sprzeciwu: sprzeciw został oparty na argumencie, w myśl którego skarżąca nie była osobą, która wyhodowała, odkryła lub rozwinęła odmianę, ani też jej następcą prawnym

Decyzja komitetu CPVO: oddalenie wniosku nr 2006/1888 w odniesieniu do odmiany "Southern Splendour" (decyzja nr R972)

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie zasady kontradyktoryjności, brak właściwości, niezrozumienie fundamentalnych reguł słuszności, naruszenie istotnego wymogu proceduralnego, ze względu na to, że Izba Odwoławcza orzekła, iż dowody zawarte w pismach skarżącej nie były dopuszczalne, z uwagi na to, iż nie zostały zredagowane w formie oświadczenia złożonego pod przysięgą.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.