Sprawa T-360/09: Skarga wniesiona w dniu 18 września 2009 r. - E.ON Ruhrgas i E.ON przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2009.282.50/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-360/09)
(2009/C 282/97)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: E.ON Ruhrgas AG (Essen, Niemcy) i E.ON (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci G. Wiedemann i T. Klose)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– posiłkowo - obniżenie wysokości grzywny nałożonej na skarżące w zaskarżonej decyzji.
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące zwracają się przeciwko decyzji Komisji C(2009) 5355 wersja ostateczna z dnia 8 lipca 2009 r. w sprawie COMP/39.401 - E.ON/GDF. W zaskarżonej decyzji nałożono na skarżące i jeszcze jedno przedsiębiorstwo grzywnę z powodu naruszenia art. 81 ust. 1 WE z powodu uczestnictwa w porozumieniu i uzgodnionych praktykach w sektorze gazu ziemnego.
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą sześć zarzutów.
Po pierwsze skarżące podnoszą brak zastosowania art. 81 ust. 1 WE, ponieważ zarzucane przez Komisję porozumienia nie naruszają zakazu karteli. Twierdzą one w tym względzie w szczególności, że chodzi o dopuszczalne uzgodnienia dodatkowe w przedmiocie utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa MEGAL.
Po drugie skarżące podnoszą posiłkowo, że Komisja niezgodnie z prawem obliczyła czas trwania naruszenia. Twierdzą one w tym względzie, że zarzucane porozumienia zostały zakończone już wkrótce po rozpoczęciu liberalizacji, a w każdym razie wraz z formalnym porozumieniem uchylającym z dnia 13 sierpnia 2004 r.
Po trzecie skarżące zarzucają dyskryminację względem podmiotów, których dotyczą równoległe decyzje Komisji z dnia 26 października 2004 r. w sprawach GDF/ENI i GDF/Enel. Podnoszą one w tym kontekście, że w tych sprawach Komisja zrezygnowała z nałożenia grzywien, wskazując na dopiero co przeprowadzoną liberalizację, a ponadto że powinna to była uczynić również w niniejszym przypadku, ponieważ przypadki te są we wszystkich parametrach porównywalne lub identyczne.
Po czwarte skarżące podnoszą, że rzekome uzgodnienia z 1975 r. są już przedawnione, ponieważ zakończone zostały więcej niż pięć laty przed kontrolami Komisji.
Po piąte skarżące zarzucają błędne obliczenie grzywny.
Ponadto podnoszą one, że Komisja naruszyła zasady odpowiedzialności za naruszenia konkurencji, ponieważ E.ON AG nie może być pociągany do odpowiedzialności za rzekome naruszenia popełnione przez E.ON Ruhrgas AG ani bezpośrednio, ani pośrednio.