Sprawa T-36/11: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2011 r. - Japan Airlines przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.80.25/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-36/11)
(2011/C 80/50)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Japan Airlines International Co., Ltd. (przedstawiciele: J.F. Bellis i K. Van Hove, adwokaci, oraz R. Burton, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 9 listopada 2010 r.;
– ewentualnie, obniżenie - na podstawie nieograniczonego prawa orzekania - grzywny nałożonej na skarżącą i AL oraz Japan Airlines Corporation;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2010) 7694 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie COMP/39.258 - Lotniczy przewóz towarów. Owa decyzja stwierdza, że skarżąca wspólnie z Japan Airlines Corporation (JAC) (która została wchłonięta przez skarżącą i przestała istnieć) naruszyła art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG, koordynując wraz z innymi przewoźnikami swe zachowanie w zakresie ustalania cen za usługi lotniczego przewozu towarów w odniesieniu do (i) dopłat paliwowych, (ii) dopłat do bezpieczeństwa oraz (iii) braku zapłaty prowizji od dopłat.
Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi osiem zarzutów.
1) Zarzut pierwszy opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG, jako że Komisja określa zakres naruszenia, w którym udział skarżącej został stwierdzony, włączając trasy, których skarżąca nie obsługiwała i nie mogła obsługiwać zgodnie z prawem.
2) Zarzut drugi opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG w zakresie, w jakim Komisja uznała się za właściwą w odniesieniu do usług lotniczego przewozu towarów na trasach między EOG a państwami trzecimi, gdy takie usługi są oferowane klientom mającym siedzibę poza EOG.
3) Zarzut trzeci opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza zasady niedyskryminacji i proporcjonalności, ponieważ Komisja stosuje różne wymogi w zakresie dowodów do różnych przewoźników.
4) Zarzut czwarty opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. oraz zasadę proporcjonalności, ponieważ Komisja wlicza do wartości sprzedaży, użytej jako podstawa do obliczenia grzywny, dochody uzyskane ze składników ceny za usługi lotniczego przewozu towarów niezwiązanych z naruszeniem.
5) Zarzut piąty opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. oraz zasadę uzasadnionych oczekiwań, ponieważ Komisja wlicza do wartości sprzedaży, użytej jako podstawa do obliczenia grzywny, dochody uzyskane z usług lotniczego przewozu towarów na trasach między państwami EOG a państwami trzecimi.
6) Zarzut szósty opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ Komisja ograniczyła do 15 % obniżkę grzywny przyznaną skarżącej na podstawie uregulowań prawnych.
7) Zarzut siódmy opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza zasadę niedyskryminacji, ponieważ Komisja nie przyznała skarżącej obniżki grzywny w wysokości 10 % z uwagi na ograniczony udział w naruszeniu, podczas gdy taka obniżka została przyznana innym adresatom decyzji, którzy znajdują się w sytuacji obiektywnie podobnej do sytuacji skarżącej.
8) Zarzut ósmy opiera się na twierdzeniu, że decyzja narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ Komisja nie uwzględniła szczególnych okoliczności niniejszej sprawy.