Sprawa T-357/16: Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2016 r. - Punch Powertrain/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.296.41

Akt nieoceniany

Wersja od: 16 sierpnia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2016 r. - Punch Powertrain/Komisja

(Sprawa T-357/16)

Język postępowania: niderlandzki

(2016/C 296/52)

(Dz.U.UE C z dnia 16 sierpnia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Punch Powertrain (przedstawiciele: adwokaci H. Viaene, B. Hoorelbeke, D. Gillet i F. Verhaegen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że skarga o stwierdzenie nieważności jest dopuszczalna;

- stwierdzenie nieważności opublikowanej na stronie internetowej Komisji Europejskiej w dniu 4 maja 2016 r. decyzji Komisji Europejskiej SA.37667 (2015/C) (ex 2015/NN) z dnia 11 stycznia 2016 r. w sprawie wdrożonego przez Belgię systemu pomocy państwa dotyczącego zwolnienia z podatku nadwyżek zysku;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 ¹ , art. 107 ust. 1 TFUE i art. 296 TFUE, polegającego na tym, że Komisja błędnie zakwalifikowała sporny środek jako system pomocy.

- Komisja narusza art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 i art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż błędnie kwalifikuje sporny środek jako system pomocy. Sporna pomoc nie może zostać przyznana wyłącznie na podstawie art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van inkomstenbelastingen van 1992 (ustawy o podatku dochodowym z 1992 r.), lecz wymaga dalszych środków wykonawczych do zastosowania tego przepisu.

- Komisja narusza art. 296 TFUE, ponieważ przedstawione przez nią uzasadnienie jest wewnętrznie sprzeczne. Sprzeczność ta polega na tym, że przy ocenie kryterium selektywności Komisja nie wyjaśniła, dlaczego stoi na stanowisku, że podstawą indywidualnych interpretacji podatkowych nie był bezpośrednio art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van inkomstenbelastingen van 1992, mimo że przy ocenie istnienia systemu pomocy przyjmuje, że wskazany przepis nie wymaga dalszych środków wykonawczych.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i wynikającego z art. 296 TFUE obowiązku uzasadnienia, polegającego na tym, że Komisja nie oceniła prawidłowo istnienia korzyści.

- Komisja nie zbadała, czy sporny środek pomocy rzeczywiście prowadzi do przyznania korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE przedsiębiorstwom, wobec których został zastosowany. Przesłanka ta jest jednak istotnym elementem pomocy pastwa, wobec czego Komisja musi ją zbadać, aby mogła stwierdzić istnienie pomocy państwa, gdyż w przeciwnym wypadku narusza ciążący na niej na mocy art. 296 TFUE obowiązek uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 TFUE, polegającego na tym, że Komisja nie oceniła prawidłowo selektywnego charakteru spornego środka.

- Artykuł 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 i ustanowiony w nim system zwolnienia z podatku nadwyżek zysku jest dostępny dla wszystkich przedsiębiorstw, które znajdują się w sytuacji porównywalnej pod względem faktycznym i prawnym i które realizują transakcje gospodarcze objęte zakresem spornego środka. Sporny środek nie jest więc ograniczony do określonych przedsiębiorstw, które można wyselekcjonować na podstawie konkretnych cech, wobec czego nie jest on selektywny w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

- Tytułem zarzutu posiłkowego skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez ustalenie, że zwolnienie z opodatkowania nadmiernych zysków nie jest częścią regulacji referencyjnej. Zwolnienie z opodatkowania nadmiernych zysków na podstawie efektów synergii i korzyści skali przy zastosowaniu zasady ceny rynkowej jest istotną częścią przepisów określających całkowitą wysokość podlegającego opodatkowaniu dochodu, wobec czego nie może być postrzegane jako prowadzące do selektywności odstępstwo od regulacji referencyjnej.

- Tytułem dalszego zarzutu posiłkowego skarżąca podnosi, że Komisja nie może wykazać, iż belgijska komisja interpretacji podatkowych błędnie zastosowała zasadę ceny rynkowej przy zastosowaniu art. 185 § 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992. Argumentacja Komisji jest niespójna; uwzględnione są przy tym wprawdzie ważne aspekty, ale wzajemnie one sobie przeczą albo nie wykazują wymaganej spójności.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady pewności prawa poprzez nałożenie obowiązku odzyskania pomocy.

- Zgodnie ze stałą praktyką decyzyjną Komisji, w której uznana w prawie międzynarodowym zasada ceny rynkowej nie była poddana dyskusji, nakazanie odzyskania rzekomej pomocy w niniejszej sprawie oznaczać będzie naruszenie zasady pewności prawa. W świetle dotychczasowej praktyki decyzyjnej i orzecznictwa nie można było bowiem przewidzieć, by art. 185 ust. 2 lit. b) Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 naruszał art. 107 TFUE.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).