Sprawa T-353/06: Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2006 r. - Vermeer Infrastructuur przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2007.20.22/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-353/06)
(2007/C 20/32)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 27 stycznia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Vermeer Infrastructuur BV (przedstawiciel: adwokat M. Slotboom)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– tytułem żądania głównego stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich C (2006) 4090 wersja ostateczna z dnia 13 września 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/38.456 - Bitum - Niderlandy),
– tytułem żądania ewentualnego stwierdzenia nieważności art. 1, art. 2 lit. d) i art. 3 decyzji w zakresie, w jakim stwierdzono w nich, że Vermeer uczestniczyła w ustaleniu ceny brutto sprzedaży oraz dostawy asfaltu drogowego w Niderlandach oraz w zakresie, w jakim w tej sprawie nałożono na nią grzywnę oraz zakaz,
– w dalszej kolejności tytułem żądania ewentualnego stwierdzenia nieważności art. 2 lit. d) tej decyzji w zakresie, w jakim wymierzono w nim Vermeer grzywnę,
– w ostatniej kolejności tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny wymierzonej Vermeer w art. 2 lit. d) decyzji,
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji z dnia 13 września 2006 r. dotyczącą postępowania na podstawie art. 81 WE (Sprawa COMP/38.456 - Bitum - Niderlandy), na mocy której wymierzono jej grzywnę z tytułu naruszenia art. 81 WE.
Skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 81 WE, ponieważ nie udowodniła, że skarżąca uczestniczyła w ustaleniu ceny brutto bitumu lub, że także miała w tym interes. W ten sposób Komisja niesłusznie doszła do wniosku, że dostawcy bitumu i przedsiębiorstwa zajmujące się budową dróg uczestniczyły w jednym i tym samym naruszeniu art. 81 WE.
Skarżąca podnosi także, że Komisja nie udowodniła, iż skarżąca uczestniczyła w zmowie pomiędzy grupą dostawców bitumu a grupą dużych przedsiębiorstw zajmujących się budową dróg po to, aby regularnie ustalać mniejszy rabat ceny brutto dla innych przedsiębiorstw zajmujących się budową dróg.
W dalszej kolejności, zdaniem skarżącej, Komisja naruszyła art. 81 WE oraz wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien, ponieważ nie udowodniła, że skarżąca uczestniczyła w bardzo poważnym naruszeniu art. 81 WE i że udział skarżącej w domniemanym naruszeniu trwał od dnia 1 kwietnia 1994 r. do dnia 15 kwietnia 2002 r. W konsekwencji ustalając wysokość nałożonej grzywny Komisja uwzględniła zbyt długi okres.
Wreszcie skarżąca podnosi naruszenie art. 253 i istotnych wymogów formalnych.