Sprawa T-35/05: Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2005 r. przez Elizabeth Agne-Dapper i innych przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.143.35/3

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 czerwca 2005 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2005 r. przez Elizabeth Agne-Dapper i innych przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-35/05)

(2005/C 143/68)

(Język postępowania: francuski)

(Dz.U.UE C z dnia 11 czerwca 2005 r.)

W dniu 21 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Elizabeth Agne- Dapper, zamieszkałej w Schoorl (Niderlandy) i 172 innych skarżących, reprezentowanych przez adwokatów Georgesa Vandersandena, Laure Levi i Aurore Finchelstein przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżący wnoszą do Sądu o:

1) uznanie skargi za dopuszczalną i uzasadnioną, w tym w odniesieniu do zawartego w niej zarzutu niezgodności z prawem

2) w konsekwencji stwierdzenie nieważności odcinków emerytury skarżących za maj 2004 r., ze skutkiem zastosowania współczynnika korygującego na poziomie stolicy państwa, w którym mają oni miejsce zamieszkania lub przynajmniej takiego współczynnika korygującego, który odzwierciedlałby w odpowiedni sposób różnice w kosztach utrzymania w miejscu, w którym skarżący zmuszeni są ponosić swe wydatki i tym samym odpowiadałby zasadzie równoważności,

3) obciążenie Komisji całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Wszyscy skarżący w niniejszej sprawie są urzędnikami, którzy przeszli na emeryturę przed dniem 1 maja 2004 r. Kwestionują oni system przejściowy wprowadzony do czasu zniesienia współczynników korygujących rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 z dnia 22 marca 2004 r. zmieniającym regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich⁽¹⁾ [tłumaczenie nieoficjalne] w takim zakresie w jakim wyżej wspomniany system oparty jest na nowym wyliczeniu "emerytalnych" współczynników korygujących, który nie jest już skalkulowany w odniesieniu do stolicy, ale według średnich kosztów utrzymania w Państwie Członkowskim, co do którego uprawniony do emerytury wykazał, że ma w nim miejsce stałego zamieszkania.

Na poparcie swych żądań skarżący podnoszą przede wszystkim, że ww. rozporządzenie opiera się na błędnym uzasadnieniu, w zakresie, w jakim ani wzmożona integracja Wspólnoty, ani swobodny przepływ osób i swoboda pobytu, ani trudności ze skutecznym weryfikowaniem miejsca zamieszkania emerytów, nie mogą ich zdaniem stanowić uzasadnienia dla przedmiotowego systemu przejściowego.

Skarżący podnoszą następnie naruszenie w tym konkretnym przypadku zasad równości, pewności prawnej, wstecznego skutku praw nabytych oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań.

______

⁽¹⁾ Dz. U. L 124 z 27.4.2004 str. 1.