Sprawa T-346/15: Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2015 r. - Bank Tejarat/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.302.62

Akt nieoceniany

Wersja od: 14 września 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2015 r. - Bank Tejarat/Rada

(Sprawa T-346/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 302/77)

(Dz.U.UE C z dnia 14 września 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bank Tejarat (Teheran, Iran) (przedstawiciele: S. Zaiwalla, P. Reddy, A. Meskarian, solicitors, M. Brindle, QC, oraz R. Blakeley, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/556 z dnia 7 kwietnia 2015 r. zmieniającej decyzję Rady 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 92, s. 101) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/549 z dnia 7 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 92, s. 12) w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej;

- obciążenie Rady kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 266 TFUE

- Zaskarżone środki naruszają art. 266 TFUE, gdyż Rada nie podjęła wszelkich niezbędnych środków w celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie T-176/12.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady powagi rzeczy osądzonej

- Zaskarżone środki naruszają zasady powagi rzeczy osądzonej, pewności prawa lub ostateczności orzeczeń.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej

- Zaskarżone środki naruszają zasadę efektywności, prawo do skutecznej ochrony sądowej oraz prawa skarżącej wynikające z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej lub art. 6 i 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka, gdyż ich przyjęcie niweluje skutki wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie T-176/12.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji

- Zaskarżone środki naruszają prawo skarżącej do dobrej administracji, gdyż Rada nie traktowała jej w sposób bezstronny ani sprawiedliwy.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa do poszanowania dobrego imienia oraz prawa własności

- Zaskarżone środki godzą w prawa skarżącej wynikające z art. 7 i 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej lub art. 8 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i art. 1 Protokołu nr 1 do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka lub zasadę proporcjonalności.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia

- Rada odpowiednio nie uzasadniła zaskarżonych środków, skutkiem czego skarżąca nie mogła odpowiednio ustosunkować się do stawianych jej zarzutów.

7. Zarzut siódmy dotyczący oczywistego błędu w ocenie

- Materialnoprawne kryteria umieszczenia w wykazie w każdym razie nie zostały spełnione, zaś wskutek przyjęcia zaskarżonych środków Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, gdyż zarzuty, na jakie się powołała w ich uzasadnieniu są nieprawdziwe, a kryteria umieszczenia w wykazie nie zostały spełnione.