Sprawa T-34/16: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2016 r. - Republika Litewska/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.118.32/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 4 kwietnia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2016 r. – Republika Litewska/Komisja

(Sprawa T-34/16)

Język postępowania: litewski

(2016/C 118/37)

(Dz.U.UE C z dnia 4 kwietnia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Litewska (przedstawiciele: D. Kriaučiūnas, R. Krasuckaitė i T. Orlickas, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/2098 z dnia 13 listopada 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowanej jako dokument nr C(2015) 7716), w zakresie w jakim decyzja ta stanowi, że do Litwy znajduje zastosowanie korekta finansowa w wysokości 1 113 589,65 EUR;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 52 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/ 2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008, w związku z zasadą proporcjonalności, gdyż, Komisja, gdy zdecydowała o zastosowaniu korekty ryczałtowej w wysokości 5 %:

- nie uwzględniła okoliczności, że konkretna strata poniesiona przez Unię Europejską została wykazana ze względu na pierwsze i czwarte naruszenie stwierdzone przez Komisję; zatem w odniesieniu do wspomnianych naruszeń Komisja powinna była zastosować jedynie jednorazową korektę finansową i nie powinna była brać ich pod uwagę w związku z innymi naruszeniami przy ustalaniu, czy zaistniało znaczne ryzyko poniesienia straty finansowej przez Fundusz;

- niesłusznie rozdzieliła bezpośrednio powiązane naruszenia i na tej podstawie stworzyła rzekome znaczne ryzyko poniesienia straty finansowej przez Fundusz;

- błędnie określiła i błędnie uwzględniła, przy dokonywaniu oceny innych stwierdzonych przez tę instytucję naruszeń, zakres rozbieżności, charakter naruszeń oraz stratę finansową poniesioną przez Unię Europejską;

- nieprawidłowo zastosowała nadmierną korektę finansową w wysokości 5 % za rok 2011, gdyż mając na względzie charakter stwierdzonych przez Komisję naruszeń oraz pozostałe okoliczności, wynikające z tych elementów ryzyko poniesienia straty przez Fundusz nie było znaczne;

- nieprawidłowo zastosowała korektę finansową w wysokości 5 % za rok 2012, której zastosowanie jest dozwolone jedynie w wypadku znacznego ryzyka poniesienia straty przez Fundusz, chociaż kontrole przeprowadzone przez Republikę Litewską oraz przedstawione informacje wykazały, że liczba, zakres oraz charakter rozbieżności wykazanych w odniesieniu do roku 2012 i wynikające z tych elementów ryzyko dla Funduszu są znacznie mniejsze w porównaniu z rozbieżnościami wykazanymi w roku 2011; w konsekwencji mogło zaistnieć jedynie niewielkie ryzyko finansowe po stronie Funduszu.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 41 rozporządzenie Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina, gdyż Komisja nie uznała, że kontrole na miejscu owiec i bydła mogły zostać przeprowadzone w różnym czasie, w wyniku czego to konkretne naruszenie nie jest tak znaczne jak wskazuje Komisja.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE, gdyż Komisja, gdy zdecydowała o zastosowaniu korekty ryczałtowej w wysokości 5 %:

- nie uzasadniła należycie swoich ustaleń dotyczących naruszeń albo charakteru takich naruszeń oraz ryzyka wynikającego z nich dla Funduszu;

- nie uzasadniła, dlaczego, w celu stosowania korekty finansowej w wysokości 5 %, dokonano łącznej oceny rozbieżności wykazanych w latach 2011 i 2012, chociaż liczba i charakter tych rozbieżności znacznie różniły się w każdym z tych lat i w każdym wypadku instytucja ta nie przedstawiła przekonywującego uzasadnienia, dlaczego jednolita korekta ryczałtowa w wysokości 5 % musi zostać nałożona z tytułu rozbieżności ustalonych w 2012 r. i w 2011 r.