Sprawa T-338/08: Skarga wniesiona w dniu 11 sierpnia 2008 r. - Stichting Natuur en Milieu i Pesticide Action Network Europe przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2008.301.40/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-338/08)
(2008/C 301/69)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Stichting Natuur en Milieu (Utrecht, Niderlandy) i Pesticide Action Network Europe (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: B. Kloostra i A. van den Biesen, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 1 czerwca 2008 r. skierowanych do skarżących
– nakazanie Komisji dokładnego zbadania wniosków o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący wystąpili do Komisji o dokonanie weryfikacji rozporządzenia nr 149/2008(1) zgodnie z tytułem IV rozporządzenia nr 1367/2006(2). Pismami z dnia 1 lipca 2008 r. Komisja uznała wnioski te za niedopuszczalne ze względu na to, że zakwestionowane rozporządzenie nie może być uznane za akt o charakterze indywidualnym lub szereg decyzji.
Na poparcie swojego żądania skarżący podnoszą, po pierwsze, że rozporządzenie nr 149/2008 składa się z szeregu decyzji. Skarżący twierdzą, że rozporządzenie nr 149/2008 znajduje zastosowanie do ostatecznie zdefiniowanej i uprzednio określonej grupy produktów i substancji czynnych.
W związku z tym skarżący przywołują również treść rozporządzenia nr 396/2005(3). Zgodnie z art. 6 tego rozporządzenia można złożyć odrębny wniosek o zmianę każdego najwyższego dopuszczalnego poziomu pozostałości. Możliwość ta została także zagwarantowana organizacjom obywatelskim zainteresowanym w zakresie zdrowia, takim jak skarżące. Decyzja dotycząca takiego wniosku, jak twierdzą, jest decyzją, która odnosi się do określonego produktu lub określonej substancji czynnej. Takie samo rozumowanie, zdaniem skarżących, należy zastosować w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości określonych przez rozporządzenie nr 149/2008.
Posiłkowo, skarżące twierdzą, że rozporządzenie nr 149/2008 dotyczy decyzji, która jest objęta zakresem art. 6 ust. 1 konwencji z Aarhus(4). W istocie według skarżących odnosi się ona do decyzji, która dotyczy skarżących bezpośrednio i indywidualnie w sposób, jaki spełnia wymogi określone w art. 230 WE akapit czwarty.
______
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 149/2008 z dnia 29 stycznia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady poprzez ustanowienie załączników II, III i IV ustalających najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla produktów wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia (tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 58, s. 1).
(2) Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).
(3) Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 70, s. 1).
(4) Konwencja o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska-deklaracje (Dz.U. L 124, s. 4).