Sprawa T-338/04: Skarga wniesiona dnia 11 sierpnia 2004 r. przez Centro Europa 7 srl przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.262.52
Akt nienormatywny(Sprawa T-338/04)
(2004/C 262/96)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2004 r.)
Dnia 11 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesiona przez Centro Europa 7 srl reprezentowane przez adwokatów Vittorio Ripa di Meana i Roberto Mastroianniego.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiocie zawiadomienia przedstawionego przez skarżącą w dniu 18 października 2001 r., o którym skarżąca została poinformowana pismem Pana Menshinga - dyrektora DG ds. Konkurencji, z dnia 4 czerwca 2004 r., przesłanym faksem w dniu 9 czerwca 2004 r., nr D (2004)/471
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca w niniejszej sprawie uczestniczyła w lipcu 1999 r. w przetargu przeprowadzonym przez Włochy na koncesje dotyczące prywatnej, telewizyjnej działalności transmisyjnej o zasięgu krajowym na częstotliwościach przeznaczonych do nadawania naziemnego w technice analogowej, uzyskując koncesję na transmisje niekodowane na okres sześcioletni, odnawialną na okres kolejnych sześciu lat. Jednakże, skarżąca nie mogła rozpocząć swojej niekodowanej działalności transmisyjnej, gdyż nie przyznano jej częstotliwości przewidzianych w koncesji. Wykonanie Krajowego planu częstotliwości, które pozwoliłoby na zaspokojenie uzasadnionych oczekiwań, nie zostało przeprowadzone gdyż na podstawie obowiązującej regulacji włoskiej, częstotliwości pozostały zajęte przez operatorów telewizyjnych, którzy nie otrzymali koncesji i mogli działać na podstawie "systemu przejściowego" wprowadzonego ustawą nr 249 z 1997 r. W konsekwencji, kontynuacja działalności trzeciej sieci grupy Mediaset (Retequattro) uniemożliwiła uwolnienie niezbędnych częstotliwości, tak by skarżąca mogła rozpocząć swoje transmisje, jak to wynikało z przyznanej koncesji.
Skarga skierowana jest przeciwko decyzji odmawiającej wszczęcia postępowania w zakresie zawiadomienia o zakłóceniach konkurencji wynikających z powyżej przedstawionej sytuacji i wniosku o podjęcie działań przez Komisję na podstawie art. 86 ust. 3 Traktatu WE, dotyczącego środków przyjętych na korzyść przedsiębiorstwa RTI, któremu prawo włoskie przyznało specjalne uprawnienia.
Na poparcie swoich zarzutów skarżąca wskazuje na naruszenie art. 82 i 86 Traktatu i obowiązku przedstawienia uzasadnienia w zakresie w jakim pozwana:
– nie opowiadając na główny zarzut dotyczący dyskryminacji, do której doszło w dostępie do rynku transmisji telewizyjnych, dokonała niedokładnego badania przedmiotowego zawiadomienia,
– ustanowiła zaskarżony akt nie uwzględniając tego, że środki przyjęte lub nieprzyjęte przez władze włoskie w przedmiocie wykluczenia Europa 7 z rynku transmisji telewizyjnych, wzmocniły pozycję dominującą operatora RTI,
– zaniechała uwzględnienia konsekwencji wejścia w życie ustawy nr 112 z 2004 r. na sytuację skarżącej. W tym zakresie wskazuje się na naruszenie zasady dobrej administracji, zapisanej w artykule 47 Karty Praw Podstawowych.