Sprawa T-331/07: Skarga wniesiona w dniu 7 września 2007 r. - Chupa Chups SA przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2007.247.40
Akt nienormatywny(Sprawa T-331/07)
(2007/C 247/66)
(Dz.U.UE C z dnia 20 października 2007 r.)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Chupa Chups, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat Ramón Falcón Tella)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 2 ust. 1 decyzji Komisji stwierdzającej niezgodność ze wspólnym rynkiem pomocy regionalnej w wysokości 800.000 EUR, przyznanej w 2003 r. w ramach programu "Minería 2" i stwierdzającej, że w konsekwencji pomoc ta nie może być wypłacona;
– ewentualnie stwierdzenie nieważności ostatniego zdania art. 2 ust. 1 tej decyzji, stwierdzającego, że "w konsekwencji, wspomniana pomoc nie może być wypłacona";
– w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżona decyzja uznaje za niezgodną ze wspólnym rynkiem regionalną pomoc w wysokości 800.000 EUR, przyznaną w 2003 r. w ramach programu "Minería 2", na którą Komisja poprzednio zezwoliła. W zaskarżonej decyzji stwierdza się, że skarżąca nie spełniała warunków przyznania pomocy w ramach tego programu, ponieważ przedsiębiorstwa zagrożone są z niego wyłączone.
Na poparcie swych żądań skarżąca zarzuca Komisji popełnienie oczywistego błędu w ocenie oraz naruszenie zasady uzasadnionych oczekiwań.
W odniesieniu do niedokładnych ustaleń faktycznych oraz błędu w ocenie popełnionego przez Komisję skarżąca stwierdza, że w 2002 r. po raz pierwszy odnotowała ona straty oraz że organy państwowe przy przyznawaniu pomocy nie mogły wiedzieć o tych stratach, ponieważ bilans nie był jeszcze zatwierdzony.
Skarżąca podnosi następnie, że nie można uważać jej za przedsiębiorstwo zagrożone w rozumieniu pkt 5 lit. a) wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, zgodnie z którym przedsiębiorstwo uznaje się za zagrożone, jeżeli ponad połowa jego zarejestrowanego kapitału została utracona, w tym ponad jedna czwarta tego kapitału w okresie poprzedzających 12 miesięcy. Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, ponieważ w celu obliczenia wartości procentowej strat i ustalenia, czy straty objęły kapitał, nie uwzględniła wymaganych statutem i dobrowolnych rezerw posiadanych przez spółkę, które z łatwością wystarczały na pokrycie wszystkich strat.
Skarżąca dodaje, że samodzielnie, za pomocą własnych środków oraz środków pochodzących od wierzycieli i prywatnych kredytów bankowych, powstrzymała straty, a więc nie może być ona uznana za przedsiębiorstwo zagrożone, ponieważ zgodnie z pkt 4 wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, zagrożonym przedsiębiorstwem jest to, które nie są w stanie powstrzymać strat bez zewnętrznej interwencji.
Skarżąca stwierdza również, że nie spełniała również przesłanek przedstawionych w pkt 6 wytycznych, ponieważ jej straty nie rosły, lecz malały; zapasy się nie zwiększały, lecz zmniejszały; zadłużenie nie rosło, lecz obniżało się, a kwoty odsetek nie rosły, lecz znacząco spadły między 2002 r. i 2003 r.
Skarżąca podnosi także, że sporny zakaz wypłaty pomocy w wysokości 800.000 EUR, przyznanej w 2003 r. w ramach programu regionalnej pomocy zatwierdzonego przez Komisję, narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.
W tym względzie skarżąca dodaje, że zakaz wypłaty pomocy wywiera ten sam negatywny skutek na rachunek zysków i strat przedsiębiorstwa jak decyzja nakazująca wypłatę, jedyna różnica tkwi w tym, że w niniejszym przypadku brak wypłaty nie wiąże się z zapłatą odsetek.
Pomoc została zatwierdzona przez Komisję, więc Chupa Chups nie miała podstaw, by sądzić, że nie spełniała kryteriów przyznania pomocy. Skarżąca dodaje, że gdyby nie przyznano jej pomocy regionalnej, mogłaby podjąć inne decyzje inwestycyjne.