Sprawa T-330/17: Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2017 r. - Ceobus i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.231.52

Akt nieoceniany

Wersja od: 17 lipca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2017 r. - Ceobus i in./Komisja

(Sprawa T-330/17)

Język postępowania: francuski

(2017/C 231/67)

(Dz.U.UE C z dnia 17 lipca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ceobus (Génicourt, Francja), Compagnie des transports voyageurs du Mantois interurbains - CTVMI (Mantes-la-Jolie, Francja), SA des Transports de St Quentin en Yvelines (Trappes, Francja), Les cars Perrier (Trappes), Tim Bus (Magny-en-Vexin, Francja), Transports Voyageurs du Mantois (TVM) (Mantes-la-Jolie) (przedstawiciel: D. de Combles de Nayves, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- tytułem żądania głównego, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 lutego 2017 r. SA.26763 dotyczącej rzekomej pomocy przyznanej przedsiębiorstwom transportu publicznego przez region Ile-de-France w zakresie, w jakim uznaje ona, że system pomocy regionu Ile-de-France stosowany od roku 1984 aż do roku 2008 stanowi nowy system pomocy, który został "wdrożony niezgodnie z prawem";

- posiłkowo, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 lutego 2017 r. SA.26763 dotyczącej rzekomej pomocy przyznanej przedsiębiorstwom transportu publicznego przez region Ile-de-France w zakresie, w jakim uznaje ona, że indywidualna pomoc uzyskana z systemu pomocy regionu Ile-de-France od maja 1994 r. do 25 listopada 2008 r. stanowi nową pomoc, która została "wdrożona niezgodnie z prawem".

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, podniesiony w ramach żądania pierwszego, dotyczy naruszenia art. 108 TFUE, naruszenia art. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "rozporządzeniem 2015/1589") (Dz.U. 2015, L 248, ps. 9), jak też naruszenia powagi rzeczy osądzonej przysługującej wyrokom wydanym w następstwie odesłania prejudycjalnego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

2. Zarzut drugi, podniesiony w ramach żądania drugiego, dotyczy naruszenia art. 17 rozporządzenia 2015/1589 w zakresie, w jakim Komisja zakwalifikowała jako działanie przerywające okres przedawnienia działanie, które nie spełniało przewidzianych w tym artykule kryteriów kwalifikacji tej kategorii działań.

3. Zarzut trzeci, podniesiony w ramach żądania drugiego, dotyczy naruszenia praw proceduralnych zainteresowanych osób trzecich w zakresie, w jakim Komisja uznała w decyzji wszczynającej postępowanie, że przedawnienie zostało przerwane nie poprzez złożenie skargi do sądów administracyjnych, lecz poprzez pierwsze żądanie udzielenia informacji wystosowane przez Komisję w dniu 25 listopada 2008 r.