Sprawa T-33/05: Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2005 r. przez Companía Espanola de Tabaco en Rama, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.82.42/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 kwietnia 2005 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2005 r. przez Compañía Española de Tabaco en Rama, S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-33/05)

(2005/C 82/74)

(Język postępowania: hiszpański)

(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)

W dniu 21 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Compañía Española de Tabaco en Rama, S.A. z siedzibą w Navalmoral de la Mata (Hiszpania), reprezentowanej przez Marcosa Arauja, adwokata w Ilustre Colegio w Madrycie, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

1. stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 20 października 2004 r., wydanej w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 81 ust. 1 WE [C(2004) 4030 final] w sprawie COMP/C.38238/B.2 - Surowiec tytoniowy Hiszpania;

2. obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

W niniejszym postępowaniu zaskarżono tę samą decyzję, którą zaskarżono w sprawie T-24/05 Standard Comercial i inni przeciwko Komisji.⁽¹⁾

Wszystkie zarzuty oscylują wokół zasady proporcjonalności. Skarżąca podkreśla zwłaszcza okoliczność, iż badane praktyki dotyczyły rynku o wartości 25 milionów euro, zaś nałożone grzywny osiągnęły prawie tę samą wysokość. CETARSA została zaskoczona w szczególności grzywną, która wynosiła 7,5 % obrotu za 2003 r.

Na poparcie swojej skargi, skarżąca podnosi następujące zarzuty:

– Naruszenie zasady równości w traktowaniu, wynikające z nałożenia wygórowanych grzywien na przetwórców i symbolicznych grzywien na producentów na podstawie argumentów mających zastosowanie do obydwóch sektorów.

– Błędną ocenę okoliczności faktycznych sprawy (oficjalne poparcie przy regulowaniu rynku poprzez porozumienia pomiędzy producentami i przetwórcami, ograniczona wielkość odnośnych rynków, brak skuteczności, etc.), które uzasadniłyby ocenę praktyk będących przedmiotem postępowania jako naruszeń "poważnych", zamiast "bardzo poważnych".

– Błędną ocenę czasu trwania praktyk.

– Błędną ocenę uczestnictwa skarżącej w zarzucanych praktykach, jako że została przeprowadzona wyłącznie w oparciu o jej udział w rynku, bez uwzględnienia czynników odróżniających jej sytuację.

– Metodę, którą posłużyła się Komisja w celu ustalenia kwot bazowych, a która skutkowała w przypadku przedsiębiorstw o małych rozmiarach, takich jak skarżąca, nałożeniem nieproporcjonalnych grzywien.

– Arbitralne stosowanie komunikatu o polityce łagodności, bez uzasadnienia przez Komisję takiej różnicy w traktowaniu, a także naruszenie prawa do obrony skarżącej.

______

⁽¹⁾ Dotychczas nie opublikowana w Dz.U.