Sprawa T-329/11: Skarga wniesiona w dniu 20 czerwca 2011 r. - TM.E. przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.252.37/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-329/11)
(2011/C 252/84)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: TM.E. S.p.A. - Termomeccanica Ecologia (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: C. Malinconico, S. Fidanzia i A. Gigliola, avvocati)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 kwietnia 2011 r. wykluczającej konieczność wszczęcia w stosunku do Rumunii postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom w związku z naruszeniem zasad i dyrektyw wspólnotowych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych oraz "Pratical Guide to contract procedures financed from the General Budget of the European Communities in the context of external actions";
– zasądzenie od Komisji Europejskiej odszkodowania w wysokości 18.955.106 EUR albo w większej lub mniejszej kwocie uznanej za słuszną za szkody poniesione przez TME z powodu naruszenia prawa wspólnotowego popełnionego przez samą Komisję Europejską;
– tytułem żądania ewentualnego - zasądzenie od Komisji Europejskiej odszkodowania za szkody związane z utratą szansy przez TME w wysokości 3.791.021 EUR albo w większej lub mniejszej kwocie uznanej za słuszną;
– tytułem dalszego żądania ewentualnego - zasądzenie od Komisji Europejskiej odszkodowania za szkodę wynikającą ze zwłoki Komisji Europejskiej w wykonywaniu jej funkcji odpowiadającego całkowitej kwocie wydatków poniesionych przez TME w wysokości 73 044,32 albo w większej lub mniejszej kwocie uznanej za słuszną;
– obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga zmierza do stwierdzenia nieważności pisma Komisji Europejskiej z dnia 20 kwietnia 2011 r., w którym wykluczono konieczność wszczęcia w stosunku do Rumunii postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom w związku z naruszeniem zasad i dyrektyw wspólnotowych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych oraz "Practical Guide to contract procedures for UE external action" [praktycznego przewodnika dotyczącego procedur udzielania zamówień w ramach działań zewnętrznych UE (zwanego dalej "PG")] przyjętych przez sama Komisję oraz do uzyskania odszkodowania za szkody spowodowane przez instytucję wspólnotową przy wykonywaniu jej funkcji.
Na poparcie swych żądań skarżąca podnosi następujące zarzuty:
1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych PG oraz traktatów lub reguły prawnej związanej z ich stosowaniem.
Skarżąca twierdzi, że wydając zaskarżoną decyzję Komisja Europejska nie wystosowała uzasadnionej opinii w przedmiocie oczywistych i poważnych nieprawidłowości wskazanych w postępowaniu przetargowym dotyczącym projektu "Bucharest Wastewater Treatment Plant Rehabilitation: Stage I ISPA 2004/RO/16/P/PE/003-03" i nie wszczęła w konsekwencji w stosunku do Rumunii postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom cofając ponadto udzielone w ramach omawianego przetargu wspólnotowe środki finansowe.
2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, GP oraz przeinaczenia okoliczności faktycznych.
Skarżąca utrzymuje również, że zaskarżony akt jest wadliwy, ponieważ w skutek przeinaczenia okoliczności faktycznych będących przedmiotem skargi Komisja nie uwzględniła oczywistych naruszeń proceduralnych popełnionych przez Primaria Municipiului Bucaresti. Konkretnie zaś Primaria Municipiului Bucaresti od początku wykluczyła ofertę skarżącej z uwagi na rzekome anomalie natury gospodarczej a następnie, po zorientowaniu się iż popełniła poważne naruszenie podjęła próbę uzasadnienia podjętej już decyzji rzekomymi wadami oferty mającymi naturę techniczną. Ponadto Komisja nie uwzględniła okoliczności, iż skarga zmierzająca do stwierdzenia nieważności umowy nie została rozpatrzona przez rumuński organ sądowy ze względu na rzekomy brak uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 7,3 mln EUR, co bezspornie stanowi drastyczne naruszenie prawa do obrony i zasad wspólnotowych.
3) Zarzut trzeci dotyczący braku zajęcia przez Komisję stanowiska w przedmiocie dalszych zarzucanych naruszeń.
Skarżąca twierdzi ponadto, że w zaskarżonym piśmie Komisja Europejska nie rozważyła innych aspektów, na jakie zwrócono jej uwagę. W szczególności Komisja nie oceniła w żaden sposób okoliczności, iż skarżąca została osądzona w pierwszej instancji przez ten sam sąd, który orzekł, iż jej skarga była niedopuszczalna wydając wyrok, który został następnie zmieniony w apelacji a zatem przez sędziego, który nie był bezstronny i który powinien był zostać wyłączony, co stanowi niewątpliwe i wyraźne naruszenie prawa do obrony, zasad wspólnotowych oraz art. 6 ust. europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Wreszcie jeżeli chodzi o roszczenie odszkodowawcze skarżąca podnosi, iż bierność Komisji tak samo jak brak cofnięcia wspólnotowych środków finansowych udzielonych Rumunii w ramach omawianego projektu spowodowała znaczną szkodę gospodarczą ze względu na brak wykonania umowy objętej zamówieniem publicznym lub utratę szansy jego udzielenia a w każdym razie szkodę wywołaną zwłoką, która zmusiła skarżącą do wszczęcia kosztownego postępowania przed rumuńskimi organami sądowymi.