Sprawa T-325/12: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2012 r. - Niderlandy przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.273.21/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 września 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2012 r. - Niderlandy przeciwko Komisji

(Sprawa T-325/12)

(2012/C 273/36)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C. Wissels, J. Langer i M. de Ree)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 maja 2012 r. nr SG-Greffe (2012) D/3150 w sprawie SA.28855 (N 373/2009) (ex C 10/2009 i N 528/2009 - Niderlandy/ ING - pomoc restrukturyzacyjna);

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia praw do obrony i zasady ostrożności

Komisja nie powinna była wydać zaskarżonej decyzji bez umożliwienia Niderlandom odniesienia się do względów, dla których Komisja doszła w decyzji do wniosku, że Niderlandy udzieliły ING pomoc poprzez wyrażenie zgody na zmianę warunków spłaty.

W każdym razie Komisja naruszyła zasadę słuszności poprzez wydanie decyzji nie uwzględniwszy argumentów Niderlandów we wcześniejszym postępowaniu przed sądem, który doprowadził do wyroku w połączonych sprawach T-29/10 i T-33/10, w którym Sąd uwzględnił owe argumenty.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 TFUE

Decyzja narusza art. 107 TFUE, ponieważ Komisja błędnie stwierdziła w pkt 213 owej decyzji, że zmiana warunków spłaty stanowi pomoc państwa.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 TFUE, regulaminu postępowania oraz art. 266 TFUE

Komisja nie wykonała prawidłowo wyroku z dnia 2 marca 2012 r. i naruszyła art. 107 TFUE, regulamin postępowania i art. 266 TFUE poprzez powiązanie w owej decyzji zezwolenia na dokonanie wkładu kapitałowego z tymi samymi środkami wyrównawczymi, o jakich mowa w pierwszej decyzji z 2009 r. (Sąd stwierdził ich nieważność w wyroku z dnia 2 marca 2012 r.), chociaż szacowany przez nią rozmiar pomocy wynosił 2 miliardy Euro mniej.