Sprawa T-322/19: Skarga wniesiona w dniu 27 maja 2019 r. - El-Qaddafi/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.246.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lipca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 maja 2019 r. - El-Qaddafi/Rada

(Sprawa T-322/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 246/40)

(Dz.U.UE C z dnia 22 lipca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Aisha Muammer Mohamed El-Qaddafi (Muscat, Oman) (przedstawiciel: S. Bafadhel, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2017/497 z dnia 21 marca 2017 r. w sprawie wykonania decyzji (WPZiB) 2015/1333 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii w zakresie, w jakim na mocy tego aktu nazwisko skarżącej zostało pozostawione w wykazie ujętym w załącznikach I i III do decyzji Rady 2015/1333/WPZiB z dnia 31 lipca 2015 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2017/489 z dnia 21 marca 2017 r. w sprawie wykonania art. 21 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/44 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii w zakresie, w jakim na mocy tego aktu nazwisko skarżącej zostało pozostawiono w wykazie ujętym w załączniku II rozporządzenia Rady (UE) 2016/44 z dnia 18 stycznia 2016 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii; oraz

- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania przed Sądem zgodnie z jego regulaminem postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, w którym skarżąca podnosi, że Rada Unii Europejskiej nie powiadomiła jej o zaskarżonych środkach w stosownym terminie. Stanowi to naruszenie istotnego wymogu proceduralnego związanego z prawem do skutecznej ochron y sądowej, które wyrządziło szkodę skarżącej.

2. Zarzut drugi, w ramach którego skarżąca podnosi, że decyzja Rady o pozostawieniu jej nazwiska w wykazie opiera się na takich samych podstawach jak w przypadku środków ograniczających, których nieważność została już stwierdzona wyrokiem Sądu z dnia 28 marca 2017 r. w sprawie T-681/14, wskutek czego stanowi zasadę powagi rzeczy osądzonej i pewności prawa oraz prawa do skutecznego środka prawnego.

3. Zarzut trzeci, w którym skarżąca twierdzi, że wskazane w zaskarżonych aktach powody pozostawienia jej nazwiska w wykazie są niezgodne z prawem w zakresie, w jakim nie biorą pod uwagę zasadniczej zmiany okoliczności w Libii. Rada nie przedstawiła indywidualnych, szczegółowych i konkretnych powodów zastosowania zaskarżonych środków, które nie znajduj ą podstawy w żadnym materiale dowodowym.

4. Zarzut czwarty, w ramach którego skarżąca podnosi, że zaskarżone środki naruszają jej prawa podstawowe, w tym prawo do zdrowia, prawo do życia rodzinnego, prawo własności i prawo do skutecznej obrony, zagwarantowane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.