Sprawa T-318/04: Skarga wniesiona dnia 4 sierpnia 2004 r. przez Vladimira Boucka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.273.30/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-318/04)
(2004/C 273/59)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2004 r.)
Dnia 4 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Vladimira Boucka, zamieszkałego w Pradze (Republika Czeska), reprezentowanego przez Libuse Krafftovą, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 29.03.2004 r. dotyczącej nie dopuszczenia skarżącego do pisemnego testu w ramach konkursu wskazanego w Dzienniku Urzędowym C 120 A/13
– przywrócenie sytuacji skarżącego do stanu sprzed wydania decyzji o nie dopuszczeniu z dnia 29.3.2004 r.
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący zgłosił swe uczestnictwo w konkursie EPSO/A/2/03 przeprowadzanego w celu utworzenia rezerwy zatrudnienia na stanowisko administratora asystenta (A8) obywatelstwa czeskiego. Zgodnie z ogłoszeniem o konkursie, zgłoszenie powinno było nastąpić za pomocą Internetu. Zaskarżoną decyzją oddalono zgłoszenie skarżącego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że skarżący nie złożył pisemnego zgłoszenia w określonym terminie.
Skarżący odwołuje się od tej decyzji. Wskazuje on, że w chwili oznajmienia wyników testów wstępnych i związanych z tym wezwań do doręczenia pozwanej osobistych dokumentów w terminie trzech tygodni, pozwana wyjątkowo nie wysłała powiadomienia za pomocą e-maila do uczestników konkursu, jak miało to miejsce we wszystkich innych jego etapach. Wobec tego, okoliczność ta może być oceniona jedynie jako działanie niekonsekwentne, niewspółmierne i stanowiące ciężkie, formalne naruszenie postępowania.
Ponadto skarżący podnosi, że niektórzy, zakwalifikowani do dalszego etapu uczestnicy konkursu zostali z niego w sposób arbitralny i wbrew właściwemu celowi konkursu wykluczeni ze względu na to, że nie mogli dochować krótkiego terminu. Biorąc pod uwagę długość całego postępowania trwającego dziewięć miesięcy, termin ten, wynoszący mniej niż trzy tygodnie, został określony w sposób całkowicie niewspółmierny. Pozwana nie przypisała temu etapowi konkursu odpowiedniego znaczenia i zaniechała podjęcia właściwych środków mających na celu powiadomienie o tym terminie wszystkich uczestników, którzy do tego momentu zdali wszystkie testy. Wobec tego Komisja przekroczyła granice zakresu uznania.