Sprawa T-317/10 P: Odwołanie wniesione w dniu 18 lipca 2011 r. przez L od wyroku wydanego w dniu 7 lipca 2010 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawach połączonych F-116/07, F-13/08 i F-31/08 L przeciwko Parlamentowi Europejskiemu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.340.24/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 listopada 2011 r.

Odwołanie wniesione w dniu 18 lipca 2011 r. przez L od wyroku wydanego w dniu 7 lipca 2010 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawach połączonych F-116/07, F-13/08 i F-31/08 L przeciwko Parlamentowi Europejskiemu

(Sprawa T-317/10 P)

(2011/C 340/51)

Język postępowania: litewski

(Dz.U.UE C z dnia 19 listopada 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: L (Luksemburg, Wielkie Księstwo Luksemburga) (przedstawiciele: adwokaci Audrey Sèbe and Vytautas Sviderskis)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawach połączonych F-116/07, F-13/08 i F-31/08 L przeciwko Parlamentowi Europejskiemu;

– uwzględnienie, jako w całości lub w części zasadnych, żądań przedstawionych przez niego w pierwszej instancji;

– obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi 8 zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący wadliwej interpretacji pojęcia "decyzji podjętej w odpowiedzi na zażalenie" ("décision prise en réponse à la réclamation"). Według wnoszącego odwołanie decyzja wydana w dniu 10 lipca 2007 r. przez organ upoważniony do zawierania umów w Parlamencie Europejskim została niesłusznie uznaną za nową decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy z wnoszącym odwołanie, która uchyliła pierwszą decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy, ponieważ w jej drodze nie przywrócono sytuacji, która istniała przed przyjęciem pierwszej decyzji.

2) Zarzut drugi dotyczący niedopuszczalności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów z dnia 13 lutego 2008 r., na mocy której drugie zażalenie wnoszącego odwołanie zostało oddalone, wynikającej z faktu, że decyzja ta została doręczona wnoszącemu odwołanie w dniu 27 lutego 2008 r., czyli po wniesieniu przez niego trzeciej skargi, co miało miejsce w dniu 25 lutego 2008 r.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony. Zdaniem wnoszącego odwołanie stwierdzenie przez Sąd do spraw Służby Publicznej, że zasada ta nie znajduje zastosowania w przypadku gdy umowa w przedmiocie zatrudnienia na czas określony opartego na wzajemnym zaufaniu została rozwiązana jest sprzeczne z orzecznictwem sądów Unii i ustaleniami Międzynarodowej Organizacji Pracy.

4) Zarzut czwarty dotyczący dokonania przez Sąd do spraw Służby Publicznej błędnej interpretacji konsekwencji naruszenia art. 10 wewnętrznych przepisów Parlamentu [dotyczących zatrudnienia urzędników i innych członków personelu] poprzez stwierdzenie, że nie można stwierdzić nieważności decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy z powodu naruszenia wymogu uprzedniego poinformowania komitetu pracowniczego.

5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady bezstronności.

6) Zarzut szósty dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ według wnoszącego odwołanie nie przedstawiono żadnego uzasadnienia decyzji z dnia 10 lipca 2007 r.

7) Zarzut siódmy dotyczący naruszenia prawa do rzetelnego postępowania sądowego w kontekście faktu, iż Sąd do spraw Służby Publicznej orzekł, że nie jest właściwy do zbadania prawidłowości i powagi względów uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy.

8) Zarzut ósmy dotyczący oczywistego błędu w ocenie, gdyż rozwiązanie stosunku pracy z wnoszącym odwołanie nie było poparte dowodami odnoszącymi się do okoliczności faktycznych.