Sprawa T-314/16: Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2016 r. - MS/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.63.29

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 lutego 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2016 r. - MS/Komisja

(Sprawa T-314/16)

Język postępowania: francuski

(2017/C 063/40)

(Dz.U.UE C z dnia 27 lutego 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: MS (Castries, Francja) (przedstawiciele: L. Levi i M. Vandenbussche, avocats)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;

i w konsekwencji:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 lutego 2016 r. odmawiającej dostępu do dokumentów i decyzji z dnia 19 kwietnia 2016 r. potwierdzającej tę odmowę;

- naprawienie szkody moralnej wynikłej z zawinionego zachowania Komisji Europejskiej, oszacowanej ex aequo i bono na 20 tys. EUR;

- obciążenie pozwanej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi tylko jeden zarzut, który dotyczy naruszenia rozporządzenia nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L. 145, s. 43 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 1. t. 3, s. 331), a w szczególności jego art. 2 i 4.

Zdaniem strony skarżącej w celu odmowy dostępu do żądanych dokumentów Komisja przywołała dwa wyjątki przewidziane w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001, mianowicie po pierwsze ochronę prywatności i integralności osoby fizycznej i po drugie ochronę postępowania sądowego. Komisja nie wykazała jednak, że ujawnienie wspomnianych dokumentów naruszałoby ochronę prywatności i integralności osób wymienionych w tych dokumentach. Ponadto przekazanie danych o charakterze osobowym zawartych w tych dokumentach jest według strony skarżącej absolutnie niezbędne dla zrozumienia formułowanych wobec niej oskarżeń. Strona skarżąca uważa, że bez tej możliwości nie korzysta z równości broni i nie jest w stanie w odpowiedni sposób przygotować obrony. Dostęp do dokumentów, a także do zawartych w nich danych osobowych jest natomiast według niej konieczny, uzasadniony i proporcjonalny do celu polegającym na dobrej administracji, ochronie prawa do obrony i poszanowaniu prywatności strony skarżącej. Komisja narusza ponadto prywatność strony skarżącej, ponieważ nie traktuje w sposób lojalny dotyczących jej danych o charakterze osobowym.

Tytułem subsydiarnym strona skarżąca wskazuje, że wyjątki przewidziane w art. 4 stoją na przeszkodzie ujawnieniu żądanych dokumentów tylko wówczas, gdy interes publiczny nie przemawia za tym ujawnieniem. Uważa ona, że prawa podstawowe, w szczególności prawo do obrony, stanowią taki interes publiczny.

Według strony skarżącej w decyzji potwierdzającej oddalenie wniosku Komisja ograniczyła się do przedstawienia całkowicie ogólnego uzasadnienia, ponieważ nie wyjaśniła, w jaki sposób częściowy dostęp do wspomnianych dokumentów zagroziłby interesowi polegającemu na ochronie danych o charakterze osobowym i prywatności osób fizycznych wymienionych w tych dokumentach.

Strojna skarżąca uważa wreszcie, że popełnione przez Komisję naruszenia stanowią również czyny zawinione, które naraziły stronę skarżącą na rzeczywistą i pewną szkodę.