Sprawa T-310/16: Skarga wniesiona w dniu 20 czerwca 2016 r. - Foshan Lihua Ceramic/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.305.40

Akt nieoceniany

Wersja od: 22 sierpnia 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 czerwca 2016 r. - Foshan Lihua Ceramic/Komisja

(Sprawa T-310/16)

Język postępowania: angielski

(2016/C 305/55)

(Dz.U.UE C z dnia 22 sierpnia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Foshan Lihua Ceramic Co. Ltd (Foshan City, Chiny) (przedstawiciele: B. Spinoit I D. Philippe, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2016)2136 final z dnia 15 kwietnia 2016 r. w sprawie oddalenia wniosku o traktowanie jako nowego producenta eksportującego w odniesieniu do ostatecznych środków antydumpingowych nałożonych na przywóz płytek ceramicznych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 917/2011;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zastosowanie przez Komisję wyjątku stanowi naruszenie art. 11 ust. 5 i art. 11 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej oraz art. 9 ust. 5 porozumienia WTO.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady równego traktowania jako że Komisja niedawno zastosowała przegląd pod kątem nowego eksportera przewidziany w art. 11 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w odniesieniu do sprawy z udziałem koreańskiego eksportera.

3. Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa skarżącej do obrony. Skarżąca podnosi że Komisja opiera swą decyzję na i) istnieniu spółki która nie mogła prowadzić wywozu i nie prowadziła go w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem i która nie może mieć i nie ma prawnych i kapitałowych powiązań z innymi eksporterami; ii) informacjach do których skarżąca nie miała nigdy dostępu i nigdy nie mogła się ustosunkować, oraz iii) rzekomych zdarzeniach podczas przesłuchania, które nie zostały w żaden sposób utrwalone ani zaprotokołowane.

5. Zarzut piąty dotyczący nadużycia władzy albowiem Komisja oparła swą decyzję na rzekomych rozbieżnościach pomiędzy z jednej strony kontrolowanymi danymi liczbowymi produkcji po pierwotnym okresie objętym dochodzeniem dostarczonymi przez skarżącą a z drugiej strony danymi ze strony internetowej poddanymi wpływom handlowym.

6. Zarzut szósty dotyczący oczywistego błędu w ocenie prawnej, jako że Komisja oparła swą decyzję na pojęciach prawnych nieistniejących w prawie ani w praktyce.

7. Zarzut siódmy dotyczący uzasadnienia opartego nie na faktach, lecz na założeniach oraz naruszenia prawa do bycia wysłuchanym. Po pierwsze skarżąca podnosi, że pkt 17-22 zaskarżonej decyzji zawierają oczywiste błędy w ocenie oparte na samych bezzasadnych założeniach. Po drugie, według skarżącej fakt, że istotne i podstawowe okoliczności faktyczne i argumenty przedstawione przez skarżącą zostały całkowicie zignorowane i nieuwzględnione stanowi naruszenie prawa skarżącej do bycia "skutecznie" wysłuchanym przez Komisję.