Sprawa T-307/09: Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2009 r. - Earle Beauty przeciwko OHIM (NATURALLY ACTIVE).
Dz.U.UE.C.2009.244.13/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-307/09)
(2009/C 244/21)
(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2009 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Liz Earle Beaty Co. Ltd (Ryde, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: M. Cover, Solicitor)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 maja 2009 r. w sprawie R 27/2009-2 i stwierdzenie, że rozpatrywany wspólnotowy znak towarowy może zostać opublikowany i zarejestrowany, oraz
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy "NATURALLY ACTIVE" dla towarów i usług z klas 3, 5, 16, 18, 35 i 44
Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego
Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady 40/94 (obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady 207/2009), ponieważ Izba Odwoławcza błędnie uznała, że wyrażenie "Naturally Active" jest powszechne w j. angielskim i stanowi termin zachwalający łatwo zrozumiały dla ogółu społeczeństwa, nieposiadający więc samoistnego charakteru odróżniającego; naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia Rady 40/94 (obecnie art. 7 ust. 3 rozporządzenia Rady 207/2009), ponieważ Izba Odwoławcza: i) błędnie stwierdziła, że rozpatrywany znak wspólnotowy nie uzyskał charakteru odróżniającego w następstwie używania; i ii) należycie nie uwzględniła obiektywnych dowodów przedstawionych przez skarżącą, dlatego też Izba Odwoławcza nie miała dobrych i wystarczających powodów dla ustalenia dokonanego w związku z tym przepisem prawnym; naruszenie art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady 207/2009), ponieważ Izba Odwoławcza błędnie zastosowała kryterium pozwalające na stosowanie tego przepisu w odniesieniu do jej ustalenia w sprawie art. 7 ust. 3 rozporządzenia Rady 40/94 do wszystkich państwa członkowskich UE zamiast zastosować odpowiednie kryterium jedynie do państw członkowskich w większości anglojęzycznych.