Sprawa T-303/15: Skarga wniesiona w dniu 1 czerwca 2015 r. - Barqawi/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.245.45

Akt nieoceniany

Wersja od: 27 lipca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 czerwca 2015 r. - Barqawi/Rada

(Sprawa T-303/15)

Język postępowania: francuski

(2015/C 245/55)

(Dz.U.UE C z dnia 27 lipca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ahmad Barqawi (Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie) (przedstawiciele: adwokaci J.-P. Buyle i L. Cloquet)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/375 z dnia 6 marca 2015 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2015/383 z dnia 6 marca 2015 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii;

- obciążenie Rady kosztami postępowania w niniejszej instancji, włącznie z kosztami poniesionymi przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do obrony i prawa do rzetelnego procesu, jako że strona skarżąca nie została nigdy wysłuchana przed zastosowaniem w stosunku do niej odnośnych sankcji.

2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w jakim Rada nie przedstawiła dowodu zaistnienia przywoływanych faktów, które miałyby uzasadnić podjęte środki.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenie ogólnej zasady proporcjonalności.

4. Zarzut czwarty dotyczący nieproporcjonalnego naruszenia prawa własności i prawa do prowadzenia działalności gospodarczej.

5. Zarzut piąty dotyczący nadużycia władzy. Strona skarżąca podnosi, że jako iż środki przyjęte przez Radę nie mają żadnego wpływu na reżim panujący w Syrii oraz jako iż skarżący zawsze przestrzegał sankcji ustanawianych przez wspólnotę międzynarodową i pozostał przez cały czas niezależny od tego reżimu, należy wierzyć, iż zaskarżone środki zostały przyjęte w innym celu aniżeli wskazany (wykluczenie z rynku - uprzywilejowanie innych uczestników rynku).

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ uzasadnienie Rady towarzyszące zaskarżonym środkom odzwierciedlało skrót myślowy i nie odwoływało się do żadnych konkretnych faktów, czy dat, które umożliwiałyby skarżącemu zidentyfikowanie zarzucanych mu operacji handlowych.