Sprawa T-301/19: Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2019 r. - PNB Banka i in./EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.246.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lipca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2019 r. - PNB Banka i in./EBC

(Sprawa T-301/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 246/33)

(Dz.U.UE C z dnia 22 lipca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: PNB Banka AS (Ryga, Łotwa), Grigory Guselnikov (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Yulia Guselnikova (Londyn) (przedstawiciele: O. Behrends i M. Kirchner, prawnicy)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny (EBC)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji EBC z dnia 1 marca 2019 r. o zaklasyfikowaniu PNB Banka jako istotny podmiot;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy oparty na twierdzeniu, że EBC błędnie uznał, że art. 6 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego ¹  przewiduje wydanie decyzji w przedmiocie klasyfikacji.

- Strona skarżąca twierdzi, że art. 6 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego upoważnia EBC jedynie do wykonywania przezeń stosownych kompetencji właściwego organu krajowego. Artykuł 39 ust. 5 zdanie drugie rozporządzenia ramowego w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego ²  nie może w opinii strony skarżącej zmienić charakteru tej decyzji określonego w art. 6 ust. 5 lit. b) pierwszego z przywołanych rozporządzeń. Na wypadek jeśliby Sąd miał uznać, że art. 39 ust. 5 zdanie drugie rozporządzenia ramowego w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego jednak zmienia charakter tej decyzji określony w art. 6 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności tegoż art. 39 ust. 5 zdanie drugie.

2. Zarzut drugi oparty na twierdzeniu, że EBC błędnie oparł swoją decyzję na założeniach dotyczących przesłanek stosowani a oraz celu art. 6 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego i m.in. nie wziął pod uwag ę wyjątkowego charakteru decyzji, o której mowa w przywołanym przepisie.

3. Zarzut trzeci oparty na twierdzeniu, w myśl którego EBC nie zbadał i nie dokonał dokładnej oraz bezstronnej oceny wszystkich istotnych aspektów indywidualnego przypadku w celu ustalenia konieczności wydania decyzji na mocy art. 6 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego.

4. Zarzut czwarty oparty na twierdzeniu, że EBC naruszył kilka istotnych postanowień proceduralnych.

5. Zarzut piąty oparty na twierdzeniu, że EBC nie skorzystał z uprawnień dyskrecjonalnych przysługujących mu na mocy art. 6 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego.

6. Zarzut szósty oparty na twierdzeniu, że EBC naruszył zasadę proporcjonalności.

7. Zarzut siódmy oparty na twierdzeniu, że EBC naruszył zasadę nemo auditor.

8. Zarzut ósmy oparty na twierdzeniu, że EBC naruszył zasadę równego traktowania.

9. Zarzut dziewiąty oparty na twierdzeniu, że EBC naruszył zasady uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

10. Zarzut dziesiąty oparty na twierdzeniu, że EBC naruszył art. 19 rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego oraz jego motyw 75, a także dopuścił się nadużycia władzy.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi, Dz. U. 2013, L 287, s. 63.

² Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 468/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, Dz.U. L 2014, L 141, s. 1.