Sprawa T-301/05: Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2005 r. - Guigard/Komisja.
Dz.U.UE.C.2005.271.19/3
Akt nienormatywny(Sprawa T-301/05)
(2005/C 271/39)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 29 października 2005 r.)
Strony
Strona skarżąca: Philippe Guigard (Paryż, Francja) [Przedstawiciele: S. Rodrigues, avocat, A. Jaume, avocat]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty Europejskiej za zawinione działanie Komisji w związku z niezgodnym z prawem nieprzedłużeniem umowy o pracę zawartej przez Komisję ze skarżącym,
– zobowiązanie strony pozwanej do zapłaty odszkodowania wraz z odsetkami za szkody poniesione w sferze zawodowej (we wskazanej początkowo wysokości 350 000 EUR) oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (w wysokości pozostawionej słusznej i bezstronnej ocenie Sądu),
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga ma na celu naprawienie szkody, jaką zdaniem skarżącego poniósł on w wyniku nieprzedłużenia umowy o pracę, zawartej przez niego ze stroną pozwaną w ramach współpracy technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Republiki Nigru, które w opinii skarżącego nastąpiło w sposób niezgodny z prawem.
W tym względzie skarżący przypomina, że od 1992 r. wykonywał liczne powierzone mu zadania jako zatrudniony przez Komisję na podstawie umowy o pracę specjalista w ramach EuropAid. Dnia 7 marca 2002 r. skarżący podpisał z Komisją umowę o pracę na okres dwunastu miesięcy na stanowisku asystenta technicznego w ministerstwie zaopatrzenia i transportu w Niamey. Skarżący podkreśla, że odpowiednio wykonywał powierzane mu zadania. Przedłużenie tej umowy było przedmiotem urzędowego wniosku ze strony wspomnianego ministerstwa jako Krajowego Urzędnika Zatwierdzającego Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR).
Na poparcie swych żądań skarżący wskazuje po pierwsze na naruszenie przez Komisję czwartej Konwencji z Lomé poprzez nieprzestrzeganie przez Komisję zasad podziału kompetencji między Krajowym Urzędnikiem Zatwierdzającym EFR i szefem delegacji, który nie mógł sprzeciwić się przedłużeniu umowy, ponieważ art. 313.2 lit. k) Konwencji przyznaje Krajowemu Urzędnikowi Zatwierdzającemu EFR kompetencję wyłączną specjalistów zakresie naboru specjalistów pomocy technicznej, z obowiązkiem powiadomienia o tym szefa delegacji. Ponadto, zdaniem skarżącego, Komisja w każdym razie nie dotrzymała wymaganego terminu 30 dni, wyznaczonego w art. 314 Konwencji, na udzielenie odpowiedzi na wniosek Krajowego Urzędnika Zatwierdzającego w sprawie przedłużenia umowy.
Skarżący wskazuje ponadto na naruszenie zasady dobrego administrowania, obowiązku uwzględniania interesów urzędników oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań.