Sprawa T-298/18: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2018 r. - Banco Comercial Portugues i in. / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.249.41

Akt nieoceniany

Wersja od: 16 lipca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2018 r. - Banco Comercial Português i in. / Komisja

(Sprawa T-298/18)

Język postępowania: angielski

(2018/C 249/51)

(Dz.U.UE C z dnia 16 lipca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Banco Comercial Português (Porto, Portugalia), Banco ActivoBank S.A. (Lizbona, Porugalia) i Banco de Investimento Imobiliário S.A. (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciele: C. Botelho Moniz, L. do Nascimento Ferreira, F. C. Laprévote, A. Champsaur i D. Oda, prawnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(217/N) z dnia 11 października 2017 r. (Pomoc państwa SA.49275) w zakresie, w jakim uznaje ona contingent capital agreement (kontyngentowe porozumienia kapitałowe, zwane dalej "CCA") zawarte i obowiązujące pomiędzy Portuguese Resolution Fund (zwanym dalej "Resolution Fund") i Lone Star group (zwaną dalej "Lone Star"), w kontekście sprzedaży Novo Banco, S.A. (zwanego dalej "Novo Banco"), przez pierwszy na rzecz drugiej, za pomoc państwa zgodną ze wspólnym rynkiem, i

- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżących.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo uznając, że restrukturyzacja 2014 Banco Espírito Santo, S. A. (zwanego dalej "BES") została podjęta wyłącznie na podstawie prawa portugalskiego i przed wejściem w życie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/ UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (zwanej dalej "BRRD");

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo uznając, ze BRRD miała zastosowanie jedynie od dnia 1 stycznia 2015 r.;

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo uznając, że w celu zachowania jedności i wdrożenia początkowego procesu restrukturyzacyjnego BES sprzedaż Novo Banco powinna zostać dokonana według prawa krajowego obowiązującego przed implementacją BRRD;

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo błędnie stwierdzając, że brak jest nierozerwalnego związku pomiędzy postanowieniami BRRD dotyczącymi oceny CCA;

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez Komisję art. 101 i 44 BRRD;

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 108 ust. 2 TFUE i art. 4 ust. 4 rozporządzenia Rady (UE) 2015/ 1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "rozporządzeniem proceduralnym", Dz.U. 2015, L 248, s. 9), poprzez brak wszczęcia formalnego postępowania pomimo istnienia szeregu wątpliwości dotyczących zgodności mechanizmu CCA z prawem UE, pozbawiając w ten sposób skarżących ich praw procesowych.